Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας Β΄Λυκείου - Υπερρεαλισμός! Πώς να τον καταλάβουν 16χρονα που δεν διαβάζουν λογοτεχνία παρά ελάχιστα; Το παίδεψα λίγο στο μυαλό μου και σκέφτηκα να τους βάλω να παίξουν με 8 λέξεις και τη φαντασία τους. Μοναδική οδηγία: "Αφήστε ελεύθερο το νου σας". Τα αποτελέσματα με εξέπληξαν! Ορίστε τι ψάρια έπιασα (τα κείμενα των παιδιών είναι στρογγυλεμένα και χτενισμένα από μένα, αλλά φρόντισα να μείνω όσο πιο κοντά μπορούσα σ' αυτό που είχαν γράψει αρχικά):

Δύσβατος ο δρόμος για το νερό

Κι ο ήλιος μαύρος κι άραχνος θαρρείς πως είναι

Μα τα λουλούδια τρέφονται απ’ αυτόν

σαν τα μωρά απ’ τη μάνα

που με αγάπη μεγαλώνουν,

μεγαλώνουν μέχρι κάποιος να τα φυτέψει

αιώνια στη μάνα γη.

Όμως η βάρκα παραμένει πάντα εκεί,

σα χέρι βοηθείας,

σαν το ποτήρι της λύτρωσης

γι’ αυτούς που μόνο φθαρμένους πίνακες

θυμούνται στη ζωή τους.

Κάποτε θα γευτούν και τούτοι το νερό.

Οι ακτίνες του ήλιου με σκεπάζουν με αγάπη

Βλέπω τον πίνακα

και νιώθω να ταξιδεύω σε μια βάρκα

Περπατώ στο δρόμο

πίνοντας λουλούδια

και βλέποντας το όμορφο νερό.

Χωρίς αγάπη δεν ξημερώνει

Στου ήλιου το φανέρωμα όμως

όλα ταιριάζουν με αρμονία

Οι βιαστικοί δρόμοι γεμίζουν με ανθρώπους

πυκνοί σαν κάμποι με λουλούδια

Σαν κοπάδι κυνηγημένο από κάτι

Οι εικόνες σμίγουν όμοια με βάρκα

που παλεύει να ανέβει στην επιφάνεια ενός πίνακα

Και όταν όλα τελειώσουν

αρκεί ένα ποτήρι νερό

για να πλυθούν ο πόνος και η θλίψη.

Ένα λουλούδι στο χειμώνα

Λίγο νερό στην έρημο

Ο ήλιος πάνω απ’ τη βροχή.

Η καρδιά μου βάρκα καταμεσής του πέλαγου

Το μυαλό μπρος σε δρόμους

κι η ζωή μου σε έναν πίνακα.

Το ποτήρι μου άδειασε.

Αδέσποτο σκυλί η αγάπη.

Όπως το νερό ξεχειλίζει το ποτήρι

Όπως η βάρκα χαράζει το δρόμο της

στολίζοντας χρυσό φως τα κύματα

Όπως το λουλούδι ανθίζει αβοήθητο

-φταίει η τόση αγάπη-

έτσι κι εγώ, ήλιε μου,

γίνομαι πινέλο

του πίνακά σου.

Ο ήλιος με σκεπάζει σαν ζεστή αγάπη

ταξιδεύοντας με βάρκα στον πίνακα της αίθουσας

Ζητούσα ένα ποτήρι νερό

κρύο σαν ξημέρωμα

σε ξένο δρόμο

γεμάτο πέτρινα λουλούδια.

Ο πίνακας καθαρός και διαυγής

κάτω από τον λάμποντα ήλιο

Ο δρόμος μακρύς

ακόμα και για ένα ποτήρι νερό

Η βάρκα άστατη

σα γυναικείο χαμόγελο

Όμως η αγάπη περίσσευε

από τα ανθισμένα λουλούδια.

Λίγο νερό κι ένα ποτήρι ήλιος

και το λουλούδι ανθίζει

Έτσι κι ο άνθρωπος

χαράζει το δρόμο του

με μια βάρκα που επιπλέει

πάνω στους πίνακές του.

Ο ήλιος λάμπει στα δόντια

μιας γριάς

κι ένα ποτήρι νερό κρύβεται μέσα της

Ένα λουλούδι σε έναν πίνακα

λουσμένο με αγάπη

όπως τα ανοιξιάτικα τραγούδια

Ψάρια στη βάρκα

δώρο στα χείλια των ψαράδων

Κυλάει ο δρόμος

ξεχνώντας πίσω να κοιτάξει.

Ο ήλιος της ζωής είναι η αγάπη

που σβήνει κάθε μέρα στο νερό

Ο δρόμος της ζωής

είναι γεμάτος πίνακες

Είμαστε βάρκες που ταξιδεύουν

σε ένα ποτήρι

με λουλούδια στον πάτο.

Κάθε πρωί ξυπνάς με τις αχτίδες του ήλιου

Νιώθεις πως μεγαλώνεις

λουλούδι που δεν το χωρά πια το νερό στο ποτήρι του

Θα δεις μπροστά ένα από τα επόμενα αύριο

μια βάρκα σταθμευμένη στη μέση του δρόμου

ωραία σαν πίνακας που τον ζωγράφισε η αγάπη.

Σαν τον ήλιο η αγάπη μου για σένα

θα σου φέγγει το δρόμο σαν πας στα ξένα

Σαν το λουλούδι ο έρωτάς μας

τον ζωγραφίζω στον πίνακά μου κοιτάζοντάς μας

Φεύγεις τώρα μακριά από μένα

σαν τη βάρκα στ’ ανοιχτά

Το νερό κυλάει στα χαμένα

το ποτήρι σπάζει μ’ ουρλιαχτά.

Μια βάρκα δεμένη στο ποτάμι

Κρύσταλλο ο ήλιος πάνω στα νερά

Ακριβώς δίπλα οι οσμές των λουλουδιών

Μήπως μια παλιά μου αγάπη

είχε φτιάξει ετούτο τον πίνακα;

Η αγάπη κλειδωμένη

δεν είναι σχοινί που σώζει ορειβάτη

δεν είναι ποτήρι νερό σε διψασμένο διαβάτη

δεν είναι λουλούδι να το μυρίσεις

ούτε βαλσαμοβότανο να πας να το πουλήσεις

Ο ήλιος που φυλάς κρυφά

δεν είναι κλειδί για καρδιές

δεν είναι βάρκα για πυρωμένες ελπίδες

δεν είναι δρόμος δεν είναι μάχη

μονάχα μύρο ν’ αλειφτείς.

Μια ζωγραφιά κι ένα τοπίο

μια βάρκα με αγκαλιασμένα χέρια

κοιτά τον δύοντα ήλιο

βάφοντας με το χρώμα της το νερό

Χιλιάδες λουλούδια κυκλώνουν τη λίμνη

και νομίζεις πώς το άρωμά τους ρέει προς εσένα

Ήταν η αγάπη

όμορφη σαν ένα ποτήρι κρασί

και ο μόνος δρόμος να την δεις περνάει από μέσα σου

Ο ήλιος φωτίζει το δρόμο και πάλι

Η βάρκα σχίζει ξανά τα νερά

Ο πίνακας ζωγραφίζει λουλούδια

Η αγάπη νερό σε ποτήρι

γεμίζει τον κόσμο

Βάρκα η ζωή σε ποτήρι νερό

Μικρός ο δρόμος της

Όπως τα λουλούδια διψούν για φως

κι αυτή ζητά αγάπη

Πίνακας η ζωή

άδειος χωρίς αγάπη

Πυρκαγιά η λάμψη του ήλιου

για όλα τα λουλούδια

Το νερό αφήνει βαριεστημένα τα χείλη

του ποτηριού

Κατεστραμμένη βάρκα ο πίνακας

η αγάπη τριγυρνά μονάχη στους δρόμους

Λάμπει λουλούδι ήλιος

σαν αγάπη πετάει στους δρόμους

Το ποτήρι μισόάδειο με νερό

θυμίζει θάλασσα σε άδειο πίνακα

Βάρκα που σβήνει πίσω της

τη ζωή.