ΤΟ ΧΙΟΝΙ

Τι παράξενο που χιόνισε φέτος πάνω στα Μακρινά Βουνά (μην τα αναζητήσετε στον χάρτη, δεν υπάρχουν). Γιατί παράξενο; Καλά, συγγνώμη, σας φαίνεται φυσιολογικό να πέφτει κίτρινο χιόνι; Ε, λοιπόν, πάνω στα Μακρινά Βουνά έπεσε ένα χιόνι σαν τη ζαφορά. Τα βουνά μοιάζουν με θεόρατους σωρούς από χρυσάφι. Ο κόσμος κοιτάζει το χιόνι και λέει:

-Ίκτερο έβγαλε το χιόνι φέτος.

Ο ίκτερος, όπως ξέρετε, που πιο απλοϊκά τον λένε και χρυσή, είναι μια αρρώστια που σου κάνει την επιδερμίδα κίτρινη σαν λεμονόφλουδα. Ο κόσμος πέφτει για ύπνο και το άλλο πρωί κοιτάζει πάλι κατά τα Μακρινά Βουνά.

-Καλό και τούτο! λένε όλοι.

Μα, τι συνέβη; Πάνω στα Μακρινά Βουνά έπεσε χιόνι κόκκινο σαν αίμα. Κι έτσι, όλο τον χειμώνα, το χιόνι εξακολουθεί ν’ αλλάζει χρώμα: μια φορά πέφτει πράσινο, και θαρρείς κι είναι άνοιξη’ μιαν άλλη πέφτει γαλάζιο, και νομίζεις πως ανέβηκε η θάλασσα ν΄ αγγίξει τον  ουρανό’ έπειτα γίνεται βιολετί, πορτοκαλί. Θαυμάσιο θέαμα, στ’ αλήθεια. Ο κόσμος ξυπνά το πρωί και αναρωτιέται:

-Άραγε, το χρώμα θα ‘χουν σήμερα τα Μακρινά Βουνά;

Ένα πρωί το χιόνι έπεσε μαύρο. Τα βουνά φόρεσαν πένθιμα ρούχα. Ο κόσμος φοβάται. Μήπως συμβεί κανένα κακό; Όλη μέρα οι άνθρωποι μένουν κλειδαμπαρωμένοι στα σπίτια τους. Τώρα οι αλλαγές των χρωμάτων δεν είναι διασκεδαστικές: ο κόσμος θέλει να ξαναδεί το παλιό καλό λευκό χιονάκι του. Όμως δεν  το βλέπει τελικά, γιατί το άλλο πρωί καταφθάνει η άνοιξη και δεν έχει πια χιόνι πάνω στα Μακρινά Βουνά, παρά μονάχα ήλιο, λουλούδια και βράχια που λαμπυρίζουν σαν διαμάντια.

ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΕΙΝΑΙ ΛΕΥΚΟ

Το χιόνι αποτελείται από μικροσκοπικά πρίσματα νερού σε στερεά μορφή: φαντάσου τους κόκκους της ζάχαρης, αλλά πιο λεπτούς και εύθραυστους. Καθένα από τα πρίσματα αυτά καθρεφτίζει μια φωτεινή αχτίδα και το μάτι σου, χωρίς να σου πει τίποτα, τις προσθέτει όλες συνθέτοντας μία και μοναδική αχτίδα, λευκή, εκτυφλωτική. Ποιος ξέρει αν σου αρκεί αυτή η εξήγηση; Γι’ αυτό, και για να με συγχωρέσεις για τις δύσκολες λέξεις που σου έβαλα, σου χαρίζω ένα τραγουδάκι:

Μια φορά –μη με πείτε τρελό!

έφτιαξα ολομόναχος

έν’ άγαλμα από χιόνι.

Ήταν ωραίο και λευκό,

μονάχα το καπέλο του

ήταν σαν πίσσα μαύρο.

Μα άξαφνα βγήκε ο ήλιος

και με μια ζεστή γλειψιά

του χάλασε πρώτα τη μύτη

και τα δάχτυλα μετά.

Πάει τ’ όμορφο άγαλμά μου!

Μα σας λέω πως προτιμώ

αντί για τον χιονάνθρωπό μου,

ήλιο να βλέπω στον ουρανό,

να ‘ν’ ζεστά τα δάχτυλά μου

και τα κατωπόδαρά μου!

ΤΟ ΧΙΟΝΙ

Τι ωραίο το χιόνι, εφεύρεση τρομερή,

χιόνι από βαμβάκι, μαλλί ή χαρτί…

Δε σου βρέχει τα χέρια,

φοράς, δε φοράς γάντια,

ή τα πόδια χωρίς μπότες

ή χωρίς κασκόλ τη μύτη,

χωρίς σκούφο το κεφάλι,

στο κεφάλι τα μαλλιά,

τα μαλλιά χωρίς ομπρέλα,

χωρίς κάρβουνο τη σόμπα…

Αλήθεια, εφεύρεση είναι τρομερή

το χιόνι από βαμβάκι, μαλλί ή χαρτί.

ΧΙΟΝΙ

Δυστυχής όποιος δεν ξέρει

από πατινάζ ή σκι.

Τόσο χιόνι πάει χαμένο,

δεν μπορεί να το χαρεί.

Το πολύ πολύ να φτιάξει

μια γρανίτα για να πιει.

ΤΖΑΝΙ ΡΟΝΤΑΡΙ