Μερικές φορές, κάθομαι και χαζεύω τα παλιά μου posts. Μου φαίνεται τεράστια η αλλαγή μου μέσω των γραπτών μου. Πλέον, έμαθα. Πρώτα αραδιάζω τα εσώψυχά μου και μετά βάζω τίτλο. Όσο δεν το έκανα αυτό, αναγκαζόμουν να γυρίσω μετά το τέλος όλων στον τίτλο, για να τον αλλάξω. Πάντα έβγαινα εκτός θέματος. Δε δεχόμουν να κλειστώ σε κουτάκια. Πέρα από ένα μεγάλο κενό λοιπόν, μεταξύ 2009 και 2012, έχω καταθέσει μεγάλο "πόνο ψυχής" στο MusicHeaven. Σήμερα ήθελα να δω ποιο ήταν το πρώτο μου post... Πρώτη φορά είχα γράψει για ένα πολύ ευχάριστο γεγονός. Η επιστροφή μου σε ένα νησί που μου αρέσει πολύ... Στη Ρόδο. Ήταν Μάιος και τότε στο νησί έγινε το πρώτο Μεσαιωνικό Φεστιβάλ. Δε θα σταθώ σε αυτό το κείμενο. Όποιος θέλει μπορεί να το διαβάσει εδώ.

Κοιτώντας λίγο πιο πάνω, βρήκα ένα κείμενο μίας πολύ καλής φίλης, που έγραψε για πρώτη φορά μέσω του blog μου, με όνομα "DeathRocker". Τότε είχε κάνει ένα mini "recollection" στην ελληνική σκηνή... του κάποτε. Το κείμενο δεν έχει πια φωτογραφίες, μιας που τα links έχουν σπάσει... Βλέπετε... Από τότε, σελίδες μετακινήθηκαν, άνθρωποι σταμάτησαν να γράφουν, εικόνες έφυγαν, φίλοι σταμάτησαν να είναι κοντά μας. Έτσι και η DeathRocker, δεν είναι κοντά μας από τα τέλη του 2008. Όπως έμειναν τα γραπτά της όμως, έτσι ζει και αυτή για πάντα μαζί μας. Μπορεί κάποιες εικόνες να λείπουν, αλλα η ψυχή είναι πάντα εδώ.

Διαβάστε: Recollections: Αδιέξοδο, Stress, Ex-humans, Αντί