Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ, το βραβευμένο διήγημά μου που δημοσίευσα πριν αρκετό καιρό, περιγράφει μια πραγματική ιστορία που μου συνέβη  πριν αρκετά χρόνια στις αρχές της καλλιτεχνικής μου και όχι μόνο ζωής. Περιγράφει γεγονότα που με σημάδεψαν, αλλά και δείχνει το πώς για να ανεβείς και να εδραιωθείς στην τέχνη, στο τραγούδι και την σύνθεση, όχι του δάσκαλου μουσικής όπου η επιτυχία μου ήταν δεδομένη και δεν μπορούσε να επηρεασθεί από εξωγενείς παράγοντες,  είναι και θέμα μιας μεγάλης ομάδας καθοιονδήποτε τρόπο ενδιαφερομένων ατόμων. Συνήθως , τότε τουλάχιστον, ήταν αμόρφωτα, επιθετικά και αδίστακτα άτομα, που δρούσαν σαν ομάδα για την υπεράσπιση των υποτιθέμενων «καλλιτεχνικών» τους δικαιωμάτων. Δεν ξέρω σήμερα τι ακριβώς συμβαίνει. Φαντάζομαι πως τίποτα δεν θα έχει αλλάξει.

Θα σας διηγηθώ λοιπόν μια ιστορία, που αποδεικνύει απόλυτα την  Δίκαιη, εκτός των άλλων , πλευρά του Θεού. Στο τέλος του σημερινού μου σχολίου θα προσθέσω και το διήγημά μου «Η ΗΧΟΓΑΦΗΣΗ» ώστε διαβάζοντάς το να βγάλετε καλύτερο συμπέρασμα. Εξάλλου αποτελεί και την επιβεβαίωση της αλήθειας των όσων γράφω. Μερικοί από σας πιθανόν να πείτε πως το γεγονός που περιγράφω είναι σύμπτωση. Τους αφήνω σε αυτή την γνώμη.

ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ:

Πριν λίγο καιρό, ευρισκόμενος σε ένα πρακτορείο του ΟΠΑΠ γράφοντας κάποιο σύστημα, είναι ένας τύπος, της ηλικίας μου περίπου, που τον έχω συναντήσει εκεί και άλλες φορές και ξέροντας ότι γράφω μουσική και λοιπά, με πείραξε για πολλοστή φορά, λέγοντάς μου ειρωνικά: Γράφεις μουσική και τραγούδια, αλλά δεν έκανες και τίποτα σπουδαίο….    Φαινόταν ενημερωμένος περί εμού, αλλά εκείνη την στιγμή δεν το κατάλαβα. Επειδή αρκετές φορές μου «έμπαινε»  ο κύριος, γύρισα θυμωμένα και του είπα εν συντομία τα όσα είχα πάθει  στο πολύ γνωστό τότε στούντιο, κατά την ηχογράφηση ενός δίσκου μου σε γνωστή τότε εταιρεία. Του είπα δηλαδή πως ο παραγωγός, ο ηχολήπτης, και ο τελευταίος τραγουδιστής που μου είχε δώσει η εταιρεία, συνήργησαν στο να με πετάξουν έξω  από την εταιρεία. Ο ηχολήπτης κατέβασε τις στροφές του τραγουδιού μου, μη ενθυμούμενος πως μου είχε δώσει playback που το χρησιμοποίησα για τις πρόβες με τον τραγουδιστή, άρα αυτός γνώριζε πως ακριβώς ήταν το τραγούδι απείραχτο και δεν αντέδρασε στο έγκλημα του σαμποτάζ για να μην γίνει ο δίσκος, και βέβαια ο παραγωγός που έτριβε τα χέρια του, που θα απάλλασσε την κρυμμένη συμμορία, ας πούμε της  καλλιτεχνικής ομάδας, που δεν με ήθελε στην τότε πολύ γνωστή φωνογραφική  εταιρεία, εκτελώντας και αυτός διατεταγμένη αποστολή..

Ένας λοιπόν από την τριάδα των συμμοριτών ήταν ο τότε τραγουδιστής «μου», που ρεζιλεύτηκε γιατί εγώ χωρίς να ξέρω πως τον είχα μπροστά μου, γερασμένο και στραπατσαρισμένο, και αποτυχημένο ας πούμε καλλιτέχνη, του περιέγραψα ένα από τα γιατί που μου μπήκαν εμπόδιο στην καλλιτεχνική μου καριέρα. Του έγινε μπροστά σε κόσμο, μια πολύ προσβλητική παρουσίαση και αντιλαμβάνεστε πόσο κακό του έγινε, αφού άρον –άρον εξαφανίστηκε εκείνη την ημέρα. Βέβαια μετά από λίγες μέρες πάλι εμφανίστηκε και μάλιστα μου μιλούσε σαν να μην είχε κάνει τίποτα….πριν 42 ολόκληρα χρόνια.

 Ίσως επέλεξε την πολιτική « μην ασχολείσαι με το γεγονός, μπορεί να βρεις κάτι να κάνεις, παράδειγμα να παρουσιάσει τα πράγματα διαφορετικά.». Ύστερα από λίγες μέρες μην αντέχοντας την γαϊδουριά του έφυγα εγώ από το πρακτορείο. Τον άφησα στις σκέψεις του, που είναι σκέψεις ενοχής και που περιγράφονται σε ένα τροπάριο της εκκλησίας μας, και που βέβαια ισχύει για όλους εμάς τους μεγάλους σε ηλικία, που βιολογικά βρισκόμαστε πολύ κοντά στο θάνατο «Κλαίω και οδύρομαι όταν εννοήσω τον θάνατον.»

Τον άφησα με τις τύψεις του και το ΣΗΜΑΔΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, που του θύμισε σε τόσο μακρινό χρόνο το έγκλημά του. Ο ΘΕΟΣ είναι μεγάλος, φίλες, φίλοι μου. 

Ακολουθεί το διήγημά μου. Είναι πιστή περιγραφή των γεγονότων. ΜΟΝΟ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ!!!Διαβάστε το σας παρακαλώ.

www.facebook.com/doukasagiassotis.1951/posts/275422402606292