αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι,

όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο της σημερινής μου δημοσίευσης, πρόκειται για αδημοσίευτους στίχους που κάποια στιγμή τους έκανα τραγούδι στο γραφείο του σπιτιού μου όπου και το ηχογράφησα μόνος μου.

Στο μπουζούκι  είναι ένα απίστευτο ταλέντο, ο Αλέξανδρος Καπάτσης,  ( που ασχολιότανε 5-6 μήνες με αυτό), που όμως δεν προχώρησε παραπέρα, για κάποιους δικούς του λόγους. Ακόυστε το στο youtube, και κοινοποιείστε το στους φίλους σας. 

adreo

 https://www.youtube.com/watch?v=wQmCcmVi4pM

Να και οι στίχοι.

ΘΑ ΣΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΗΣΩ ΠΑΛΙ.

Θα σου τραγουδήσω πάλι,

θα μ’ ακούσεις,

είναι που τόσο σ’ αγαπώ.

Θα σου τραγουδήσω πάλι,

θα μ’ ακούσεις ,

είναι που για σε καρδιοχτυπώ.

Είναι που σε περιμένω,

με τ’ ασίγαστο το πάθος,

είσαι όνειρο χαμένο,

είσαι το μοιραίο λάθος.

Θα σου τραγουδήσω πάλι,

θα μ’ ακούσεις,

είναι οι νότες της φωτιάς,

θα σου τραγουδήσω πάλι,

θα μ’ ακούσεις,

είναι σκιρτήματα καρδιάς. 

Είναι που σε περιμένω,

με τ’ ασίγαστο το πάθος,

είσαι όνειρο χαμένο,

είσαι το μοιραίο λάθος.

 Εμβόλημα θα ήθελα να σας πω, πως αν θέλετε  μπορείτε να διαβάσετε και το διήγημά μου  "ΤΑ ΡΕΤΑΛΙΑ" που βρίσκεται στο musicheaven . Η σύνδεση μπορεί να γίνει από τα LINKS. Είναι μια πραγματική ιστορία, και πιστεύω πως μέσα από αυτό, γνωρίζετε μια κατηγορία ανθρώπων που ζουν ανάμεσά μας.

Πιστεύω πως η ιστορία αυτή έχει ενδιαφέρον.

Επίσης σας παρακαλώ ότι σας αρέσει από τα γραφόμενά μου, να το κοινοποιείτε στους φίλους σας. Για μας που δεν έχουμε πρόσβαση σε κύκλους που καθιερώνουν όποιον θέλουν, είναι ο μόνος τρόπος αποδοχής και αναγνώρισης. Και οι δύο είναι , όσο υπάρχουμε, απολύτως απαραίτητες. 

Ευχαριστώ