Σαν σήμερα φίλες μου, φίλοι μου,
και από τότε που έγινα μέτοικος της Αθήνας, επί πολλά χρόνια, τόσα που μεγάλωσα πολύ, η καληκέλαδη μάνα μου, η ηρωϊκή για μένα μάνα μου, η Κωσταντία, με έπαιρνε να μου ευχηθεί για τα γενέθλιά μου, " ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΟΣΤΗΕΙΣ ΓΙΑΝΝΟΥ' Μ ( ΝΑ ΤΑ ΕΚΑΤΟΣΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑΝΝΟ ΜΟΥ)!
Μια ευχή μόνιμη, στον ίδιο τόνο κατά περίεργο τρόπο, κάθε χρόνο στις 26 Αυγούστου, μια ευχή που την έλεγε χαρούμενα, σαν να πίστευε πως έτσι θα φθάσω στα βαθειά γεράματα, τα γεράματα που αυτή έζησε, μέχρι που ο καλός Θεός την πήρε κοντά του στα 97 της χρόνια.
Έτσι εδώ και δυο χρόνια δεν ξανάκουσα την φωνή της, όμως προχθές δεν με ξέχασε, ήρθε και με βρήκε μες την τρελή χαρά , σε κάποιο γάμο, ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ μου βέβαια.
Ατόφια, έλαμπε από υγεία και χαρά, περιστοιχισμένη από δυο αγαπημένες θείες μου που και αυτές έχουν πεθάνει, χαρούμενες και αυτές. Βέβαια σε ένα όνειρο συνέβησαν αυτά, μα εμένα δεν μου το βγάζετε από το μυαλό μου, θυμήθηκε πως έχω γενέθλια και ήρθε να με βρει στον ύπνο μου, σε ένα περίεργο όνειρο. που με τρόμαξε για εκείνο το βράδυ και με απασχόλησε όλη την ημέρα. Μετά σκέφτηκα... πως ξέρει πόσο πολύ με στενοχωρεί η απουσία της και δεν είχε άλλο τρόπο να την δω, παρά το όνειρό μου.
Δεν ξέρω αν το όνειρο είναι κάποια Θεία Βούληση, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να δεις ζωντανά τους ανθρώπους σου που έφυγαν από αυτή την ζωή.
Αν ο Θεός μου έστειλε την γλυκιά μου μάνα στο όνειρό μου, δεν έχω παρά να τον ευχαριστήσω που μου έστειλε, ολοζώντανη την μάνα μου... και την είδα.
Είναι δυνατόν ένα όνειρο να είναι τόσο σημαντικό;
Φυσικά και είναι.
Έμαθα πως η μάνα μου, με ακολουθεί συνέχεια, πως βρίσκεται κάπου κοντά μου, και η αγάπη της συντηρείται με τις αναμνήσεις, τις οικογενειακές στιγμές, τις δύσκολες και χαρούμενες ώρες, που πέρασα μαζί της ιδιαίτερα στα παιδικά μου χρόνια.
Έτσι που ο καθένας μας να έχει την μάνα του πάντα στο μυαλό του.
Και ο καλός μου πατέρας; Και αυτόν τον θυμάμαι συχνά, θυμάμαι την αγάπη του, την φροντίδα του, τον αγώνα για την επιβίωσή μας, το χαμόγελό του, την άκακη ψυχή του και χίλια δυο άλλα. Όλα αυτά τα είχε και η μάνα μου, μα είναι ένα βήμα μπροστά από τον πατέρα μου, γιατί με κράτησε 9 μήνες στην κοιλιά της σε ΄δυσκολες εποχές και μου έδινε την χαψιά της όπως λέμε εμείς οι χωριάτες. (Χαψιά =μπουκιά) για να είμαι πάντα χορτάτος.
Έτσι είναι βέβαια όλες οι μανάδες, για τον κάθε άνθρωπο. Οι εξαιρέσεις υπαρκτές, αλλά τυχαίνουν ένεκα άλλων παραμέτρων, που δεν είναι του παρόντος.
Μάνα θα σε θυμάμαι για πάντα, και εσένα πατέρα το ίδιο. Ναι το ξέρω πως δεν με ξεχνάτε.
Σας αφήνω φίλες, φίλοι, πολύ συγκινημένος. Ένα όνειρο με έκανε να γράψω δυο λόγια.
Ας μου στείλετε και σεις νοερά τα χρόνια σας πολλά. Να είστε σίγουροι πως θα τα πάρω.
adreo
- Στείλε ΣχόλιοΣκοπός του BLOG μου είναι η προώθηση και προαγωγή της ΜΟΥΣΙΚΗΣ, οποιασδήποτε μορφής τέχνης (των λεγόμενων ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ) και του λόγου, (ΠΟΙΗΣΗ, ΣΤΙΧΟΣ, ΔΙΗΓΗΜΑ, ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ), σχετική αρθρογραφία και προσωπικές απόψεις, κρίσεις και εκτιμήσεις.
Γάτες να αφυπνιστούμε ολοι ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ www.musicheaven.gr/html/story.php?id=1523 ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΔΙΗΓΗΜΑ Η ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ