φίλοι μου, φίλες μου,

εμφανίζομαι μπροστά σας σαν κομήτης.

Δεν ξέρω το γιατί, αλλά μερικές φορές με πιάνει απραξία , ως προς το να γράψω τις σκέψεις μου.Και έχω, όπως και εσείς βέβαια, πάρα πολλές στο μυαλό μου.Οι πιο πολλές βασανιστικές με όλα τα κακά που μας βρήκαν.

Ίσως... Να είναι η κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας και που συνεχώς με απογοητεύει; Να είναι οι διάφοροι φακίρηδες, οι ελεεινοί που μας μπήκανε στο σβέρκο, με την ψήφο μας βέβαια, ΤΙ ΦΑΤΣΕΣ και αυτές φίλοι μου, φίλες μου, ένας κι'ενας, και που πειραματίζονται εκτελώντας όμως διατεταγμένες πτήσεις που όλες έχουν τον ίδιο προορισμό, την καταστροφή μας;

Και απορώ πως εξακολουθούν όλοι αυτοί οι ανεπάγγελτοι, παλιοί και νέοι, να μην καταλαβαίνουν ότι οι λεγόμενοι εταίροι μας επεξεργάζονται την καταστροφή μας.

Αφού πριν 6 χρόνια χρωστούσαμε 200 δις και τώρα χρωστάμε παρά τις αιματηρές πληρωμές μας και τις στερήσεις του Λαού μας, ΠΑΝΩ ΑΠΟ 500 δις, δηλαδή ποτέ δεν θα βγούμε από το σακί που μας βάλανε.

Όμως άλλα λέει ο τίτλος μου σήμερα.

Μιλά για το χρυσάφι της Ελληνικής γής, το Λάδι,

που και αυτό μας το τρώνε σε τιμές εμφιαλωμένου νερου, οι διάφοροι διεθνείς απατεώνες.

Και βέβαια φταίμε εμείς γι' αυτό και οι κυβερνήσεις μας.

Κάθε σχεδόν χρόνο λοιπόν, έρχομαι στο Θέρμο , την ιδαίτερη πατρίδα μου και για μερικές μέρες απολαμβάνω την διαδικασία συλλογής του καρπού και μετά κάθομαι στο ελαιοτριβείο και με μια βαθιά ικανοποίηση που αγγίζει τα όρια της ευτυχίας, στο πρόσωπό μου, βλέπω τον καρπό να μετουσιώνεται σε ρευστό χρυσάφι.

Πράγματι, πέφτει στην δεξαμενή σαν να είναι λιωμένο χρυσάφι.

Τα μηχανήματα δουλεύουν ασταμάτητα, οι συμπατριώτες μου μπαινοβγαίνουν στο ελαιοτριβείο, φέρνουν καρπό και παίρνουν χρυσάφι, όλοι με την χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό τους, όχι επειδή θα πάρουν κάποια χρήματα από την πιθανή πώληση του λαδιού τους, αλλά γιατί για όλο τον χρόνο θα έχουν το δικό τους λάδι, από το δικό τους κτήμα.

Πολύ λοιπόν μου αρέσει η όλη διαδικασία της εξαγωγής από τον ευλογημένο καρπό, του λαδιού, που μερικοί πανέξυπνοι άνθρωποι, το εμφιαλώνουν μόνοι τους και το πουλάνε στο εξωτερικό σε πολύ υψηλές τιμές.

Αυτοί βέβαια είναι οι μάγκες , με την καλή έννοια που πραγματικά τους θαυμάζω , Έλληνες.

Οι υπόλοιποι , δυστυχώς, αρκούνται στην ντόπια και διεθνή εκμετάλλευση.

Ε! ΠΑΤΡΩΤΕΣ ξυπνήστε,

δείτε τι κάνουν οι λιγοστοί μάγκες Έλληνες και πουλήστε το λάδι σας, το χρυσάφι της Ελληνικής γης, ως χρυσάφι.

Είναι ανεπίτρεπτο το λάδι να πουλιέται όπως περίπου το εμφιαλωμένο νερό ή έστω στο διπλάσιο.

ΕΙΝΑΙ ΧΡΥΣΑΦΙ, και στον έξω κόσμο σαν χρυσάφι πρέπει να πωλείται. Για μέσα στη χώρα μας, ας είναι βολικές οι τιμές, αλλά όχι και τζάμπα.

γεια σας

adreo