Σήμερα ζούμε σκηνές απαράδεκτες και τραγικά απάνθρωπες για τον 21οαιώνα. Βλέπουμε και διαβάζουμε στα ΜΜΕ να αναφέρονται σε συνανθρώπους μας, οι οποίοι κατά δεκάδες χιλιάδες, να αποποιούνται τον τόπο τους, τα υπάρχοντά τους και να αψηφούν τον θάνατο του θαλάσσιου πνιγμού, προκειμένου να παραμείνουν ζώντες, από την λαίλαπα του πολέμου, η οποία μαστίζει την χώρα τους.

                                               
  Οι εικόνες που βλέπουμε είναι άκρως τραγικές. Ανθρώπους με έντονα ζωγραφισμένη την αγωνία και την απόγνωση στα πρόσωπα τους, νήπια στις αγκαλιές των γονιών τους, νέους και ηλικιωμένους να κινούνται πεζή σε ατέρμονες φάλαγγες , για να φτάσουν σε ασφαλείς χώρους , αψηφώντας κάθε άλλον κίνδυνο και κακουχία.     Τώρα  ο αναγνώστης, ενδέχεται, να διερωτηθεί ποια η σχέση των παραπάνω με τον τίτλο του γραφήματος και κυρίως με τις<<...παράπλευρες απώλειες.>> Οι λέξεις αυτές χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στους βομβαρδισμούς της Σερβίας για να δικαιολογήσουν τις δολοφονίες αθώων πολιτών, από τις λεγόμενες  <<...χειρουργικές επεμβάσεις...>>     Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα , αλλά σε άλλη παρεμφερή μορφή. Πραγματοποιείται, εξαναγκασμός, για την φυγή των απλών πολιτών, από τον εμφύλιο πόλεμο και τους άπειρους βομβαρδισμούς στη Συρία, όπως επίσης και από τους αποτρόπαιους σφαγιαστές τζιχαντιστές. Υπό αυτές τις συνθήκες ο άμαχος πληθυσμός μεταναστεύει προκειμένου να επιζήσει.     Τον εμφύλιο πόλεμο τον εξέθρεψαν οι Η.Π.Α, βοηθώντας την ευρύτερη αντιπολίτευση της Συρίας με οπλισμό και εκπαιδευτικό προσωπικό, όπως επίσης και σε πρώτο χρόνο τους σφαγιαστές τζιχαντιστές. Όλα αυτά για την ανατροπή του εχθρικού προς αυτούς, δικτατορικού καθεστώτος, του προέδρου Μπασάρ αλ  Άσαντ.  Αλλά είναι μόνο αυτό;;; Oι ΑΠΟΨΕΙΣ εκτιμούν,ότι το όλο θέμα έχει μέγιστη συνάφεια με το ενεργειακό το προερχόμενο από τους υδρογονάνθρακες και τις επακόλουθες άμεσες επιπτώσεις  οικονομικές και γεωπολιτικές...      Είναι απόλυτα αληθές ότι ευρύτερα η Ευρώπη "πνίγεται" χωρίς την άμεση και μελλοντική ενέργεια, η οποία προέρχεται   από τους αγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου.  Η λύση του μη "πνιγμού", είναι να φτάσουν οι αγωγοί το δυνατόν συντομότερα σε αυτήν.

Η πληθώρα των αγωγών έχει γίνει ένα άκρως δαιδαλώδες "θέμα" και θα έλεγε κάποιος "βαβέλ".  Οι καθυστερήσεις αυτές, για την μεταφορά της ενέργειας βλάπτει, άμεσα και μεσοπρόθεσμα και πολύ περισσότερον μελλοντικά την Ευρώπη. Το ερώτημα που γεννάται είναι ποιος έχει συμφέρον από αυτό, η απάντηση έρχεται αβίαστα από μόνη της, ασφαλέστατα οι ανταγωνιστές του ευρώ.       Στα χρόνια, που προηγήθηκαν και μέχρι σήμερα πληθώρα αγωγών παρουσιάζονται. Άλλοι που ξεκινούν, άλλοι θα ξεκινήσουν και θα σταματήσουν από άλλους, που πρόκειται να γίνουν και από άλλους που σχεδιάζονται κ.ο.κ...  Ο χορός των αγωγών όμως δεν σταματά, αλλά όλο και ποιο έξαλλος γίνεται, εφόσον τα οικονομικά, ενεργειακά και γεωπολιτικά συμφέροντα των μεγάλων, που διαφεντεύουν τον πλανήτη συγκρούονται πολλαπλώς.

Το θέμα μας όμως δεν είναι επί του παρόντος οι αγωγοί, αλλά αναφέρθηκαν γιατί ένας από αυτούς, που ξεκίνησε από (Ιράν - Ιράκ - Συρία) και εκείθεν για Ευρώπη έφτασε  μέχρι τα σύνορα της Συρίας και εκεί σταμάτησε, λόγω της έναρξης του εμφυλίου, που ξέσπασε με τον τρόπο που προαναφέρθηκε...Στον  εμφύλιο αυτό, εκτός της εμπλοκής των Η.Π.Α, του Ιράν και άλλων εκατέρωθεν των εμπλεκομένων, μπήκε ενεργά και η Ρωσία ενώ η Κίνα με πολεμικά πλοία παρακολουθεί τα τεκταινόμενα.Λέγεται, ότι η άμεση ή έμμεση εμπλοκή των μεγάλων δημιουργεί ανησυχίες για την παγκόσμια ειρήνη, καθόσον το όλον, έχει πράγματι μία περίεργη εμπλοκή.  

Οι ΑΠΟΨΕΙΣ εκτιμούν ότι αργά ή γρήγορα οι μεγάλοι θα τα βρουν , όσον αφορά τα οικονομικά, ενεργειακά και γεωπολιτικά θέματα, που φαίνεται τώρα να διαφωνούν.  Το όλο δε βάρος της γενόμενης καταστροφής θα επιπέσει , όπως πάντα,  στις πλάτες των μικρών και αδύναμων.     Ερχόμαστε τώρα στο "ζουμί" της όλης υποθέσεως, να δούμε τις"παράπλευρες απώλειες"από τον εμφύλιο της Συρίας και όχι μόνον, οι οποίες εκτιμάται, ότι σχεδιάστηκαν, ώστε να μην προξενούν εμφανώς τις θέσεις των τελικών στόχων, που οι κυριότεροι είναι:

•    Αποδυνάμωση μέχρι τελείας καταστροφής της χώρας, που κυβερνά ο μισητός Μπασάρ αλ Άσαντ (παραδειγματισμός και για άλλους).
• Να επιτευχθεί η μη υλοποίηση κατασκευής του αγωγού (Ιράν-Ιράκ-Συρία). 
• Να διοχετευθούν τα αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων στην Ευρώπη και την δημιουργία σοβαρότατου θέματος, λόγω των διαφωνιών κατά την επίλυσή του. 
• Ενδεχομένως αποσταθεροποίηση της ενότητας των κρατών μελών.
• Κλονισμός του ευρώ, που από παρουσίας του, στην παγκόσμια αγορά,  αντιτάχθηκε στο δεσπόζον μέχρι τότε δολάριο σε τέτοιο σημείο , ώστε η αγοραστική αξία του να υπερτερεί αυτού.

Αυτά τα λίγα και συνεκτικά, που αναφέρθηκαν, δίνουν  κατά την εκτίμηση των ΑΠΟΨΕΩΝ , το πραγματικά επίκαιρο , όσο και επικίνδυνο θέμα, που σοβεί σήμερα στη μέση ανατολή. Η διαπίστωση όμως σήμερα, που δεν αμφισβητείται, είναι ότι ουδείς από τους μεγάλους αναφέρεται στη πηγή,  που ξεχειλίζει το ποτάμι και παρουσιάζεται το "τσουνάμι" των προσφύγων. Ας ευχηθούμε να μην υπάρξουν προϋποθέσεις περαιτέρω εμπλοκής, αλλά να  σιγήσει το όλον θέμα, για να επέλθει η ομαλότητα στην υπόψη περιοχή.