Το Σάββατο του Λαζάρου γιορτάζουμε την Ανάσταση του Λαζάρου, το θαύμα του Ιησού, λίγο πριν από την εβδομάδα των Παθών Του. Ο Λάζαρος ήταν φίλος του Ιησού και ζούσε στη Βιθυνία της Ιουδαίας. Όταν αρρώστησε, οι αδερφές του Μάρθα και Μαρία ειδοποίησαν τον Κύριο στη Γαλιλαία, αλλά Ιησούς έφτασε τέσσερις μέρες μετά την ταφή του Λαζάρου. Ο Ιησούς, αφού προσευχήθηκε μπροστά στον τάφο του Λαζάρου, διέταξε να σηκώσουν την πλάκα και φώναξε δυνατά: «Λάζαρε, δεύρο έξω». (Λάζαρε, σε διατάσσω να βγεις από τον τάφο).

Ο Λάζαρος τελείωσε την επίγεια ζωή του αρκετά χρόνια αργότερα στην Κύπρο, όπου έγινε επίσκοπος.

Ο θρύλος λέει ότι ο Λάζαρος δε μίλησε για την τετραήμερη παραμονή του στον Κάτω Κόσμο, και σ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, μετά την ανάσταση, γέλασε μόνο μία φορά, όταν είδε κάποιον να κλέβει μία πήλινη στάμνα. Όταν τον ρώτησαν γιατί γελά, εκείνος είπε: «Δείτε, ο πηλός κλέβει τον πηλό» (Το ένα χώμα κλέβει το άλλο). Μιλώντας φιλοσοφικά, ο Λάζαρος ήθελε να τονίσει τη σημασία της επουράνιας ζωής.

Σε πολλά μέρη της πατρίδας μας, την παραμονή του Λαζάρου, οι κοπέλες στολίζονται και κρατώντας καλαθάκια γεμάτα ανοιξιάτικα λουλούδια, γυρίζουν από σπίτι σε σπίτι και τραγουδούν τον «Λάζαρο».

Στα γραφικά δρομάκια της Κεφαλονιάς οι κοπέλες τραγουδάνε:

-Πού ήσουν, Λάζαρε,

που ήσουν κρυμμένος

και σε κλαίγαμε

οι αδερφές σου;

-Ήμουνα στο μνήμα μου κλεισμένος

και στο χαντάκι χαντακωμένος!

-Σήκω, Λάζαρε

και μην κοιμάσαι,

σήκω, που έρχονται

τ’ Άγια Πάθη,

το Μέγα Σάββατο

κι η Λαμπρή…

ΑΠΡΙΛΙΟΣ (12 μήνες, παραμύθια και ιστορίες για όλο το χρόνο), εκδόσεις Μαλλιάρης-Παιδεία.