Ο φόβος λόγο άγνοιας είναι, συνήθως, απλή δυσιδαιμονία.
Ο φόβος λόγο γνώσης σημαίνει ελλιπή γνώση.
Πλάκα θα είχε να μας δείχνουν στοργή τα άστρα μας, έτσι για αλλαγή. Πάλι καλά που είναι μακριά και δεν ακούμε τα χαχανητά τους.
Για το κύμα δεν ξέρω, προσωπικά νοιώθω πως με λυπάται κάθε που δε με πνίγει. Αν και το ίδιο θα πιστεύω αν κάποτε με πνίξει. Δίκαιο το νερό, με την δικιά του δικαιοσύνη βέβαια, αλλά δίκαιο.
Όπως πάντα, μεστά τα λόγιά σου, δίνοντας αφορμή να σκεφθεί και να πει κανείς πολλά...
Θα είμαι σύντομος, λέγοντάς σου πως η μέχρι τώρα εμπειρία ζωής μου, σε συνδυασμό με την όποια γνώση έχω αποκτήσει είτε μελετώντας είτε από τη στενή σχέση με ανθρώπους, με έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα πως δεν πρέπει να υποτιμούμε ή να χλευάζουμε το οποιοδήποτε άτομο φοβάται ακόμα και για πολύ ασήμαντα, αντικειμενικά, πράγματα και καταστάσεις γιατί υπάρχει σοβαρός λόγος που νιώθει έτσι. Με άλλα λόγια, στις περιπτώσεις αυτές, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα άτομο που υποφέρει και, αν μη τι άλλο, χρίζει της κατανόησης και του σεβασμού μας...
Τώρα, όσον αφορά στους συγκεκριμένους στίχους του υπέροχου αυτού τραγουδιού: κάποια στιγμή, ο οποιοσδήποτε από εμάς μπορεί να κληθεί να αντιμετωπίσει πολύ οριακές καταστάσεις που, μεταξύ άλλων, να πυροδοτήσουν -τουλάχιστον αρχικά- και έναν τεράστιο φόβο.
Στις καταστάσεις αυτές, λοιπόν, είτε βρίσκεις το κουράγιο και τη δύναμη να αγωνισΘείς και, αν όχι να βγεις νικητής, να δώσεις τουλάχιστον την ευκαιρία στον εαυτό σου να νιώσει πως έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσε είτε παραιτείσαι, αναγνωρίζοντας ή παραδεχόμενος, εκ των προτέρων, την "ήττα" σου...
Όλα αυτά, όμως, πολύ εύκολα λέγονται και δύσκολα γίνονται...
η εμπειρία και κυρίως η ιδιοσυγκρασία μου με έχουν οδηγήσει να θεωρώ πως όλα είναι εξίσου σοβαρά όσο και γελοία.
Ξέρω πως υπερβάλλω αλλά εκεί κρύβεται η χάρη (αυτής) της αντίφασης.
Έχουμε μια τρομερή ικανότητα οι άνθρωποι να κάνουμε τα εύκολα δύσκολα.
Ξέρεις, φαντάζομαι (και αυτό είναι άσχετο με την συζήτηση) τα κόμπλεξ που κουβαλούμε σαν βρώμικους σωλήνες από κολλώδεις ουσίες μες το κεφάλι μας και η όποια επικοινωνία μας με τον έξω ή εσω κόσμο (μας) γίνεται δια μέσω αυτών των σωλήνων.
Φαντάσου τώρα, κάθε σκέψη μας να γεννιέται καθαρή, να φοράει τα καλά της και να είναι αναγκασμένη να περάσει από όλη αυτή την κολλώδη κατάσταση για να φτάσει στο απέναντι άτομο.
Σκέψου πόσες σκέψεις έχουν θαφτεί πρίν καν φτάσουν στον προορισμό τους, και ποσο έχουν αλλοιωθεί αυτές που έφτασαν.
Μεγάλοι εχθροί της επικοινωνίας τα συμπλέγματα και οι φόβοι.
"...Φαντάσου τώρα, κάθε σκέψη μας να γεννιέται καθαρή, να φοράει τα καλά της..."
Πολύ όμορφη έκφραση, Τζιμάκο, ποιητική, θα ΄λεγα.
Πιστεύω πως, σε προσωπικό επίπεδο, ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτών των φόβων μας οφείλεται στο φόβο μας για εγγύτητα που παραμορφώνει κάθε διάθεση και δυνατότητά μας να δείξουμε τις αυθεντικές πλευρές του εαυτού μας...
Σ΄ένα κοινωνικό επίπεδο, ο φόβος οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στη συνειδητοποίηση και γνώση των εκάστοτε κυβερνώντων πως ο φόβος αποτελεί το αποτελεσματικότερο εργαλείο άσκησης εξουσίας. Μπορείς να προκαλείς φόβο ορατό ή αδιόρατο στους ανθρώπους; Τότε έχεις και τον έλεγχό τους. Μοναδική προϋπόθεση είναι να τους παρέχεις μια προοπτική διεξόδου και απαλλαγής από αυτόν το φόβο ή την απειλή. Αν δεν το καταφέρεις και απλά φοβίζεις ή απειλείς, τότε ανοίγεις το δρόμο σε άλλους επίδοξους Μινώταυρους να αναλάβουν τον έλεγχο των ανθρώπων αυτών...