Πάντα κάτι μένει έστω και μικρό
στα συντρίμμια ένα παιδί χλωμό
μαχαιριά στην ανυπαρξία,
που κρατά φυλακισμένο το μυαλό
σε έναν κόσμο ακίνητο νεκρό
της φαντασίας μας δημιουργία.
Δονεί μια ανάσα μια ατέλειωτη πνοή
στην πλάτη μας χτυπάει μοιάζει με υποταγή
καθήκον βαρύ.
Δονεί μια ανάσα μια ατέλειωτη πνοή
φυσάει τη θλίψη που είναι τόσο βολική
σκόνη στην ψυχή.
Πάντα κάτι μένει έστω και μικρό
στέκεται ακόμα ζωντανό
εκεί που όλα δείχνουν να ναι χαμένα
έρχεται μία νέα διαδρομή
αλλάζουν τα δεδομένα.
Πέφτει ένα αστέρι κάνε μια ευχή
πέταξε τα βάρος κράτα την πνοή
βρες το παιδί.
Πέφτει ένα αστέρι κάνε μια ευχή
πέταξε τα βάρος κράτα την πνοή
βρες το παιδί.
Πάντα κάτι μένει έστω και μικρό
στέκεται ακόμα ζωντανό
έρχεται μία νέα διαδρομή
τη λύση θα τη δώσει η ζωή.