Αγαπητές φίλες, αγαπητοί φίλοι, 

σαν νερό που κυλά γρήγορα περνούν οι μέρες της ζωής μας.

Και τέτοιες χρονιάρες μέρες, οι αναμνήσεις μας κατακλύζουν το μυαλό. Λες και ήταν χθες, που πιτσιρίκος καλλικέλαδος την παραμονή των Χριστουγέννων από τις πέντε το πρωί πήγαινα και έλεγα τα κάλαντα, σε όλα τα σπίτια του Θέρμου, της αγαπημένης ιδιαίτερης Πατρίδος μου. 

Και γυρνούσα στο πατρικό μου σπίτι με τις τσέπες γεμάτες χρήματα. Χρήματα που σε μένα έπιαναν πάντα τόπο. Ήταν ένα έθιμο που στην μετεμφυλιακή Ελλάδα, ήταν σε πολύ μεγάλη ανάπτυξη, γιατί τα χρήματα από τα κάλαντα ήταν πολύ απαραίτητα, στα παιδιά της εποχής.

Θα μου πείτε ... βρε Ανδρεόπουλε, τι κάθεσαι και γράφεις σήμερα;

γράφω για μια σημαντική ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων, που επιτακτικά έρχεται τέτοιες μέρες στο μυαλό μου. Και βέβαια έρχεται σε εκατομμύρια ανθρώπων το μυαλό. Ειλικρινά συγκινούμαι τέτοιες μέρες σαν γυρνώ τον χρόνο πίσω. Το γιατί; είναι απλό. Οι συνθήκες που έζησε η γενιά μου και πολλές από τις επόμενες γενιές, μας σημάδεψαν για πάντα με χίλια δυο γεγονότα.

Μπορεί να ήταν πικρή και γεμάτες δυσκολίες η ζωή μας, αλλά με το πέρασμα του χρόνου σιγά ,σιγά μετατράπηκαν σε γλυκές αναμνήσεις. Είναι περίεργο. Ο χρόνος γλυκαίνει σχεδόν όλα τα συμβάντα της ζωής μας, και σαν έρχονται σαν αναμνήσεις δεν μας στενοχωρούν. Μόνο ο θάνατος προσφιλών μας ανθρώπων δεν παύει να μας στενοχωρεί, παρότι και αυτός είναι αποτέλεσμα της ζωής.

Όλα όμως τα θυμούμαστε, γιατί εναι αναπόσπαστα τμήματα της ζωής μας, είναι κομμάτια από το παζλ της μετεξέλιξής μας, και όλα πρέπει να μένουν ακλόνητα ταιριασμένα μέχρι το τέλος. 

Αυτά τα ολίγα φίλοι, φίλες μου.

Και δεν έχω παρά να σας ευχηθώ, να ευχηθώ δηλαδή σε 171823 μέλη του Musicheaven,

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ

και οι ευχές μου δεν είναι μόνο για την σημερινή Μεγάλη Γιορτή της Χριστιανοσύνης,

Τις δίνω και για το επερχόμενο 2017, που έχω την ελπίδα πως θα είναι καλύτερο για όλους μας.

Χρόνια σας πολλά.