Ζω σημαίνει επικοινωνώ!
06 Απριλίου 2017, 01:12
Ξανακερδίζοντας τη ζωή...
EVAGGELIASAKELLARIOU (06.04.2017)
Καλημέρα, Σάββα. Περιγράφεις περιεκτικά μια δυνατή γυναίκα. Υπάρχουν και άλλες σαν και αυτή, αλλά πόσες άλλες ανέχονται αυτή τη κατάσταση; Αρκετές θα πω, αν και προσπαθούν να κρύψουν το Γολγοθά τους. Ε.Σ.STEFANOS604 (06.04.2017)
Καλημέρα κι από μένα. Σάββα όταν έχεις χρόνο μια περιγραφή της μετέπειτα πορείας αυτού του άνδρα ....σαν κάτι να μου θυμίζει..sven (06.04.2017)
Ευαγγελία,
περιγράφω την περίπτωση μιας γυναίκας που ζούσε μια φρίκη που δύσκολα περιγράφεται με λόγια, αλλά που βρήκε, τελικά, τη δύναμη να απαγκιστρωθεί από το θανατηφόρο εναγκαλισμό μιας ακραία αρρωστημένης σχέσης...
Υπάρχουν, σίγουρα, κι άλλες που βρίσκουν την ανάλογη δύναμη ώστε να σώσουν τη ζωή τους. Μέχρι να τη βρουν, όμως, ζουν για χρόνια μια κόλαση...
Υπάρχουν πολύ περισσότερες που παραμένουν εγκλωβισμένες εφ΄όρου ζωής σε ανάλογες σχέσεις, μη βρίσκοντας τη δύναμη να φύγουν, όχι γιατί δεν τη διαθέτουν, αλλά γιατί κάτι βρίσκουν ή προσδοκούν -χωρίς να το γνωρίζουν- μέσα σ΄αυτήν την κόλαση. Το μαρτύριό τους είναι το αναγκαίο αντίτιμο αυτής ανεκπλήρωτης προσδοκίας τους που ποτέ δεν θα γίνει πραγματικότητα...
Καλημέρα!sven (06.04.2017)
Στέφανε, καλημέρα!
Δυστυχώς, δεν γνωρίζω πολλά για την μετέπειτα πορεία της ζωής του συγκεκριμένου άντρα. Αυτό που γνωρίζω πολύ καλά, όμως, είναι πως άτομα (γυναίκες ή άντρες) που έχουν τέτοια ψυχοπαθολογία, θέλοντας να χειραγωγούν απόλυτα το/τη σύντροφό τους, δεν αλλάζουν ποτέ από μόνα τους χωρίς τη μακρόχρονη βοήθεια κάποιου ειδικού. Σχεδόν πάντα, η κατάστασή τους επιδεινώνεται, ιδιαίτερα μετά τα 50 τους χρόνια, μη διαθέτοντας πλέον τα ανάλογα εφόδια ώστε να μπορούν εύκολα να σαγηνεύουν και να αποπλανούν συναισθηματικά άτομα του αντίθετου φύλου, στην αρχική φάση της γνωριμίας τους...
Καλή συνέχεια!Orfeus (06.04.2017)
Τι να πω για τη θλίψη των ανθρώπων; Όταν όμως ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι, όλοι θα προσεύχονται για έλεος με ασαφείς και μυστηριώδεις προσευχές, λες και πρόκειται για επιδημία πανούκλας. Κάποια μέρα όμως θα πρέπει επιτέλους να χαρούμε. Ή μήπως είναι το μυαλό μου που μου κάνει παιχνίδια; Όχι, δεν είναι το μυαλό μου. Θα πρέπει επιτέλους να χαρούμε τη ζωή μας όπως πολύ σωστά έκανε η συγκεκριμένη γυναίκα. Εκτός και αν δεχτώ ότι το μουλάρι μου και το άλογό μου ήταν από πάντα άρρωστα και τυφλά. Τα μάτια μου είναι πάντως καθαρά και βλέπω καλά. Γιατί ο άνθρωπος καταστρέφει τη ζωή του;
Πολύ άσχημο πράγμα η ζήλεια. Άρρωστο και αρρωστημένο. Θυμάμαι μια φορά που έπαιζα κάπου και μία γυναίκα που κάθονταν μόνη της στο μπαρ, δεν πήρε τα μάτια της από πάνω μου. Λογικό το βρίσκω να συμβαίνει αυτό. Όλοι οι θαμώνες τον καλλιτέχνη κοιτάζουν. Έτσι δεν είναι; Αμ δε! Αργότερα η καλή μου, μου έβγαλε την πίστη ανάποδα από τη ζήλεια της. Ποια ήταν αυτή και γιατί σε κοίταζε κλπ κλπ. Βρε χρυσή μου, βρε καλή μου, πού να ξέρω ποια ήταν; Και στο κάτω-κάτω, τι έκανε η γυναίκα; Όπως όλοι, κοιτούσε κι αυτή τον καλλιτέχνη. Άσε που λογικά θα έπρεπε να καμαρώνεις που όλοι κοιτάζουν αυτόν που είσαι ΕΣΥ μαζί του.
Τι να πω για τη θλίψη των ανθρώπων; Όχι, δεν είναι το μυαλό μου που μου κάνει παιχνίδια. Ναυαγούν αυτού του είδους οι σχέσεις και αυτοί οι άνθρωποι καταδικάζονται στο να μένουν μόνοι τελικά.
sven (06.04.2017)
Γιώργο,
αυτό το είδος "αγάπης" που βίωσε η συγκεκριμένη γυναίκα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά εξάρτηση. Οι άνθρωποι εμφανίζουν μια εξάρτηση, στην προσπάθειά τους να προστατευθούν από πολύ επώδυνα και δυσβάσταχτα συναισθήματα, όπως άγχος, ανασφάλειες, αισθήματα κατωτερότητας κ.ά, ζώντας μονίμως με το φόβο της μοναξιάς και της εγκατάλειψης. Η εξάρτησή τους βοηθά στην αποφυγή αυτού του ψυχικού πόνου και δεν είναι παρά μία διέξοδος διαφυγής που, παρόλ΄αυτά, εμπεριέχει κι αυτή πολύ οδύνη, αν και μικρότερη από αυτήν που θα βίωναν χωρίς αυτή τους την εξάρτηση…
Τα άτομα αυτά, είναι εξαρτημένα από την αγάπη (γιατί περί αυτού πρόκειται), το δε άτομο που αγαπούν δεν είναι παρά ο φορέας αυτού που απεγνωσμένα χρειάζονται, όπως ο χρήστης την ουσία του, και, για το λόγο αυτό, ασχολούνται τόσο πολύ μαζί του. Αξιολογούν την αγάπη, που μάταια προσδοκούν να εισπράξουν, περισσότερο και από τον ίδιο τους τον εαυτό, εστιαζόμενα υπερβολικά στο άτομο που «αγαπούν».
Με άλλα λόγια, η φαντασία των εξαρτημένων από την αγάπη καθοδηγείται, στην ουσία, από την προσδοκία πως κάποιος άλλος θα λύσει τα προβλήματά τους, θα νοιαστεί γι΄αυτούς και θα τους φροντίσει χωρίς όρια ό,τι κι αν τους συμβεί. Τα όσα δύσκολα βιώνουν δεν είναι παρά το αντίτιμο των προσδοκιών τους…
Θέλω να πω, τελικά, πως ένα άτομο, που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα δίπλα σε άτομο που ελέγχει και κάνει μαρτύριο τη ζωή του(π.χ. μέσα από μια παθολογική ζήλια), είναι όχι μόνο θύμα αλλά και θύτης των όσων του συμβαίνουν. Είναι μια συν-εξάρτηση που απαιτεί πάντα δύο για να μπορέσει να υπάρξει…
Καλή συνέχεια!
DemetresOpc (06.04.2017)
"Θέλω να πω, τελικά, πως ένα άτομο, που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα δίπλα σε άτομο που ελέγχει και κάνει μαρτύριο τη ζωή του(π.χ. μέσα από μια παθολογική ζήλια), είναι όχι μόνο θύμα αλλά και θύτης των όσων του συμβαίνουν. Είναι μια συν-εξάρτηση που απαιτεί πάντα δύο για να μπορέσει να υπάρξει…"
Φίλε Σβεν, δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.
sven (06.04.2017)
Τζιμάκο,
εγώ θα προσθέσω πως είναι ευλογημένος ο όποιος πόνος και ευλογημένη η όποια θλίψη που μας απελευθερώνει από άτομα που δηλητηριάζουν τη ζωή μας και προσπαθούν να ελέγξουν το μυαλό και την ψυχή μας...
Καλό Πάσχα!!!!!Orfeus (07.04.2017)
Buona Pasqua!!!!!sven (07.04.2017)
Καλό Πάσχα να ΄χουμε, Γιώργο μου, με υγεία και χαμόγελα!
ΥΓ. Δεν μου είπες αν πήγες, τελικά, στον Μπόκο στο Βόλο, και, αν ναι, αν σου άρεσε ή το ΄ριξες στα...τζιν!Orfeus (07.04.2017)
Ήθελα πολύ να πάω Σάββα, αλλά δεν είχα χρόνο. Τελειώσαμε την παρουσίαση στις 9 μέχρι να μαζέψουμε και να τακτοποιήσουμε τα βιβλία πήγε 10 και στις 11:35 έπρεπε να πάρω τον προαστιακό για να προλάβω την ανταπόκριση στη Λάρισα του τελευταίου τραίνου για την Αθήνα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είχα χρόνο για να πάω και να το απολαύσω το πράγμα. Εκδήλωσα όμως την επιθυμία μου σε μερικούς φίλους εκεί (Βολιώτες) και μου είπαν τα καλύτερα λόγια.
Όχι δεν ήπια τζιν (Bombay) στον Βόλο. Το 'ριξα στις ...Kaiser (!!!) sven (07.04.2017)
Ωραία, Γιώργο!
Τότε έχεις κίνητρο να ξαναπάς στο Βόλο, και τη φορά αυτή όχι μόνος...
Ξέρεις πόσο τρυφερές κι ερωτικές που γίνονται οι γυναίκες -αν είναι ήδη, γίνονται ακόμα περισσότερο!- όταν πίνουν αγνό τσιπουράκι με καλό μεζεδάκι; Αποκλείεται να ΜΗΝ το ξέρεις...:-)))
Μετά, θα πας για καφέ, ησυχία και υπέροχη θέα προς Μακρινίτσα και Βόλο από ψηλά, στο Αερικό, στο μέσο της διαδρομής Πορταριά-Μακρινίτσα, στο αριστερό σου πάντα χέρι... Εναλλακτικά και εξίσου υπέροχα, στο Art Cafe στη Μακρινίτσα.
Το Πάσχα είναι ιδανική εποχή για ΄κει πάνω... Καλά να περάσετε!!!!!Orfeus (07.04.2017)
Είσαι ...ζημιάρης! Το ξέρεις;sven (07.04.2017)
Μια ιδέα έδωσα, εντελώς καλοπροαίρετα, βρε Γιώργο μου...
Να, βλέπω πως ανάρτησες και σχετική φωτογραφία κι είσαι έτοιμος γι΄απόδραση και...δράση...:-)))
Καλές...Kaiser...!!!andikostas (03.05.2017)
Η ζήλια, τίποτα δεν αφήνει όρθιο...Ισοπεδώνει, οτιδήποτε χτίσει με κόπο, κανείς...Ο άνθρωπος που ζηλεύει, δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, πρώτα απο όλα...Και είναι πάντα δέσμιος του νοσηρού πάθους του...Όταν κάποιος ζηλεύει, πρέπει να αναρωτηθεί, γιατί...Τι είναι εκείνο που τον σπρώχνει στη ζήλια...Ίσως, μια καλύτερη ματιά μέσα του, να έδινε την απάντηση σε πολλά...Γιατί να ζηλέψεις κάποιον, αν είσαι ο καλύτερος; Εκτός, και αν δεν μπορείς να φτάσεις κάποιον ή κάτι...Τότε, με τη ζήλια σου θα τον καταστρέψεις...Και ξέρεις πιο είναι το κρίμα; Ότι πιθανόν να είσαι και εσύ ένας απο αυτούς, που κάποιος άλλος θα ζήλευε...Επειδή έχεις κάτι, που αυτός δεν έχει...Γιατί λοιπόν να ζηλέψεις; Όλοι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για ενα σκοπό...Κανείς δεν μπορεί να μας αντιγράψει...Αυτό που εσύ ζηλεύεις, μπορεί ο άλλος να το απεχθάνεται...Όμως δεν σου έχει περάσει ποτέ αυτή η σκέψη, σωστά; Βάλε λοιπόν στην άκρη τη ζήλια, και εστίασε σε αυτό που πραγματικά είσαι...Σε αυτά που πραγματικά θέλεις...Και σίγουρα, θα έρθει η ώρα που θα αναρωτηθείς, μα γιατί ζήλεψα αυτόν; Τι καλύτερο έχει απο μένα; Ή γιατί ζήλεψα τα αγαθά του άλλου; Εγώ έχω καλύτερα, ή θα αποκτήσω τα καλύτερα...Αντι λοιπόν να βγάζεις απο μέσα σου αυτό το δηλητήριο, σκέψου, και δες καθαρά...Μη ζηλέυεις κάτι, ενώ έχεις το καλύτερο, ή ενώ θα αποκτήσεις το καλύτερο. Να σκέφτεσαι θετικά, και πάντα βλέποντας σε σένα το καλύτερο! Άλλωστε, χάνεις χρόνο με το να σπαταλάς δυνάμεις με το να ζηλεύεις...Είναι καλύτερα να γράψεις την επόμενη σελίδα, πιστευόντας στον εαυτό σου! Και να σου πω κάτι; Ο Οθέλλος τη γυναίκα του με τη ζήλια...Τι κέρδισε; Μόνο πόνο...Αν είχε εμπιστοσύνη σε εκείνη, το τέλος θα ήταν πολύ διαφορετικό! Συμπερασματικά, η ζήλια φουντώνει τα πάθη και σβήνει την ουσία...Χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στους άλλους, δεν προχωράς...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Ξανακερδίζοντας τη ζωή...
Ζούσε για χρόνια, έχοντας για σκιά της εκείνη την αρρωστημένη και παρανοϊκή του ζήλια. Ότι και να ΄κανε δεν ήταν αρκετό για να την αποτρέψει, έστω να την απαλύνει. Ούτε καν οι άπειρες εκδηλώσεις αγάπης της δεν μπόρεσαν να ξορκίσουν τα δαιμόνια που με το παραμικρό έστηναν χορό ανάμεσά τους. Η ζήλια του είχε τη δική της ζωή, τη δική της λογική που υπερέβαινε κάθε ανθρώπινη λογική, κι αυτή απλή κομπάρσος. Πρωταγωνιστής και σκηνοθέτης της ζωής της, Αυτός…
Με έναν μαγικό τρόπο, κατάφερνε πάντα να τα γυρίζει, μια από ΄δω, μια από ΄κει, και το νοσηρό, όσο εξωπραγματικό κι αν ήτανε, φάνταζε στο τέλος ως το μόνο «σωστό». Και τότε έστηναν, και πάλι, τα δαιμόνια τον τρελό τους χορό. Οι στιγμές ηρεμίας κι αρμονίας σπάνιες σαν το χιόνι στη Σαχάρα…
Ώσπου πήρε τη μεγάλη απόφαση κι έφυγε. Δεν την ενδιέφερε για πού, απλά να φύγει, να χαθεί. Έσφιξε τα δόντια και είπε στον εαυτό της, «Ποτέ ξανά!».
Τώρα πλέον, κοιμάται ήσυχη τα βράδια, μπορεί και μιλά με όποιον επιθυμεί χωρίς φόβο, μπορεί και κοιτά γύρω της ελεύθερα χωρίς την αγωνία πως μπορεί να περνά εκείνη τη στιγμή κάποιος που στα μάτια του ήταν ένας που αυτή σίγουρα θα ήθελε να κάνει έρωτα μαζί του…
Απολαμβάνει την ηρεμία, και η μοναξιά της είναι πλέον φίλος. Διαπιστώνει με χαρά πως τώρα νιώθει πολύ λιγότερο μόνη απ΄ότι πριν. Τώρα μπορεί να μιλά και να συναντά όποιον θέλει, φίλους, συγγενείς, συναδέλφους, γείτονες, όλους αυτούς τους γνωστούς αγνώστους μέχρι και πριν από λίγο. Μοιράζεται μ΄αυτούς που θέλει την κόλαση που έζησε για χρόνια και είναι τόσο λυτρωτικό αυτό. Δεν νιώθει πια ντροπή και ενοχές…
Τώρα πλέον, είναι η ίδια πρωταγωνίστρια και σκηνοθέτης της ζωής της, κανένας Άλλος. Δεν επέζησε απλά, μα ξανακέρδισε τη ζωή της…
15 σχόλια - Στείλε ΣχόλιοEVAGGELIASAKELLARIOU (06.04.2017)
Καλημέρα, Σάββα. Περιγράφεις περιεκτικά μια δυνατή γυναίκα. Υπάρχουν και άλλες σαν και αυτή, αλλά πόσες άλλες ανέχονται αυτή τη κατάσταση; Αρκετές θα πω, αν και προσπαθούν να κρύψουν το Γολγοθά τους. Ε.Σ.STEFANOS604 (06.04.2017)
Καλημέρα κι από μένα. Σάββα όταν έχεις χρόνο μια περιγραφή της μετέπειτα πορείας αυτού του άνδρα ....σαν κάτι να μου θυμίζει..sven (06.04.2017)
Ευαγγελία,
περιγράφω την περίπτωση μιας γυναίκας που ζούσε μια φρίκη που δύσκολα περιγράφεται με λόγια, αλλά που βρήκε, τελικά, τη δύναμη να απαγκιστρωθεί από το θανατηφόρο εναγκαλισμό μιας ακραία αρρωστημένης σχέσης...
Υπάρχουν, σίγουρα, κι άλλες που βρίσκουν την ανάλογη δύναμη ώστε να σώσουν τη ζωή τους. Μέχρι να τη βρουν, όμως, ζουν για χρόνια μια κόλαση...
Υπάρχουν πολύ περισσότερες που παραμένουν εγκλωβισμένες εφ΄όρου ζωής σε ανάλογες σχέσεις, μη βρίσκοντας τη δύναμη να φύγουν, όχι γιατί δεν τη διαθέτουν, αλλά γιατί κάτι βρίσκουν ή προσδοκούν -χωρίς να το γνωρίζουν- μέσα σ΄αυτήν την κόλαση. Το μαρτύριό τους είναι το αναγκαίο αντίτιμο αυτής ανεκπλήρωτης προσδοκίας τους που ποτέ δεν θα γίνει πραγματικότητα...
Καλημέρα!sven (06.04.2017)
Στέφανε, καλημέρα!
Δυστυχώς, δεν γνωρίζω πολλά για την μετέπειτα πορεία της ζωής του συγκεκριμένου άντρα. Αυτό που γνωρίζω πολύ καλά, όμως, είναι πως άτομα (γυναίκες ή άντρες) που έχουν τέτοια ψυχοπαθολογία, θέλοντας να χειραγωγούν απόλυτα το/τη σύντροφό τους, δεν αλλάζουν ποτέ από μόνα τους χωρίς τη μακρόχρονη βοήθεια κάποιου ειδικού. Σχεδόν πάντα, η κατάστασή τους επιδεινώνεται, ιδιαίτερα μετά τα 50 τους χρόνια, μη διαθέτοντας πλέον τα ανάλογα εφόδια ώστε να μπορούν εύκολα να σαγηνεύουν και να αποπλανούν συναισθηματικά άτομα του αντίθετου φύλου, στην αρχική φάση της γνωριμίας τους...
Καλή συνέχεια!Orfeus (06.04.2017)
Τι να πω για τη θλίψη των ανθρώπων; Όταν όμως ο κόμπος θα φτάσει στο χτένι, όλοι θα προσεύχονται για έλεος με ασαφείς και μυστηριώδεις προσευχές, λες και πρόκειται για επιδημία πανούκλας. Κάποια μέρα όμως θα πρέπει επιτέλους να χαρούμε. Ή μήπως είναι το μυαλό μου που μου κάνει παιχνίδια; Όχι, δεν είναι το μυαλό μου. Θα πρέπει επιτέλους να χαρούμε τη ζωή μας όπως πολύ σωστά έκανε η συγκεκριμένη γυναίκα. Εκτός και αν δεχτώ ότι το μουλάρι μου και το άλογό μου ήταν από πάντα άρρωστα και τυφλά. Τα μάτια μου είναι πάντως καθαρά και βλέπω καλά. Γιατί ο άνθρωπος καταστρέφει τη ζωή του;
Πολύ άσχημο πράγμα η ζήλεια. Άρρωστο και αρρωστημένο. Θυμάμαι μια φορά που έπαιζα κάπου και μία γυναίκα που κάθονταν μόνη της στο μπαρ, δεν πήρε τα μάτια της από πάνω μου. Λογικό το βρίσκω να συμβαίνει αυτό. Όλοι οι θαμώνες τον καλλιτέχνη κοιτάζουν. Έτσι δεν είναι; Αμ δε! Αργότερα η καλή μου, μου έβγαλε την πίστη ανάποδα από τη ζήλεια της. Ποια ήταν αυτή και γιατί σε κοίταζε κλπ κλπ. Βρε χρυσή μου, βρε καλή μου, πού να ξέρω ποια ήταν; Και στο κάτω-κάτω, τι έκανε η γυναίκα; Όπως όλοι, κοιτούσε κι αυτή τον καλλιτέχνη. Άσε που λογικά θα έπρεπε να καμαρώνεις που όλοι κοιτάζουν αυτόν που είσαι ΕΣΥ μαζί του.
Τι να πω για τη θλίψη των ανθρώπων; Όχι, δεν είναι το μυαλό μου που μου κάνει παιχνίδια. Ναυαγούν αυτού του είδους οι σχέσεις και αυτοί οι άνθρωποι καταδικάζονται στο να μένουν μόνοι τελικά.
sven (06.04.2017)
Γιώργο,
αυτό το είδος "αγάπης" που βίωσε η συγκεκριμένη γυναίκα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά εξάρτηση. Οι άνθρωποι εμφανίζουν μια εξάρτηση, στην προσπάθειά τους να προστατευθούν από πολύ επώδυνα και δυσβάσταχτα συναισθήματα, όπως άγχος, ανασφάλειες, αισθήματα κατωτερότητας κ.ά, ζώντας μονίμως με το φόβο της μοναξιάς και της εγκατάλειψης. Η εξάρτησή τους βοηθά στην αποφυγή αυτού του ψυχικού πόνου και δεν είναι παρά μία διέξοδος διαφυγής που, παρόλ΄αυτά, εμπεριέχει κι αυτή πολύ οδύνη, αν και μικρότερη από αυτήν που θα βίωναν χωρίς αυτή τους την εξάρτηση…
Τα άτομα αυτά, είναι εξαρτημένα από την αγάπη (γιατί περί αυτού πρόκειται), το δε άτομο που αγαπούν δεν είναι παρά ο φορέας αυτού που απεγνωσμένα χρειάζονται, όπως ο χρήστης την ουσία του, και, για το λόγο αυτό, ασχολούνται τόσο πολύ μαζί του. Αξιολογούν την αγάπη, που μάταια προσδοκούν να εισπράξουν, περισσότερο και από τον ίδιο τους τον εαυτό, εστιαζόμενα υπερβολικά στο άτομο που «αγαπούν».
Με άλλα λόγια, η φαντασία των εξαρτημένων από την αγάπη καθοδηγείται, στην ουσία, από την προσδοκία πως κάποιος άλλος θα λύσει τα προβλήματά τους, θα νοιαστεί γι΄αυτούς και θα τους φροντίσει χωρίς όρια ό,τι κι αν τους συμβεί. Τα όσα δύσκολα βιώνουν δεν είναι παρά το αντίτιμο των προσδοκιών τους…
Θέλω να πω, τελικά, πως ένα άτομο, που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα δίπλα σε άτομο που ελέγχει και κάνει μαρτύριο τη ζωή του(π.χ. μέσα από μια παθολογική ζήλια), είναι όχι μόνο θύμα αλλά και θύτης των όσων του συμβαίνουν. Είναι μια συν-εξάρτηση που απαιτεί πάντα δύο για να μπορέσει να υπάρξει…
Καλή συνέχεια!
DemetresOpc (06.04.2017)
"Θέλω να πω, τελικά, πως ένα άτομο, που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα δίπλα σε άτομο που ελέγχει και κάνει μαρτύριο τη ζωή του(π.χ. μέσα από μια παθολογική ζήλια), είναι όχι μόνο θύμα αλλά και θύτης των όσων του συμβαίνουν. Είναι μια συν-εξάρτηση που απαιτεί πάντα δύο για να μπορέσει να υπάρξει…"
Φίλε Σβεν, δεν έχω κάτι άλλο να προσθέσω.
sven (06.04.2017)
Τζιμάκο,
εγώ θα προσθέσω πως είναι ευλογημένος ο όποιος πόνος και ευλογημένη η όποια θλίψη που μας απελευθερώνει από άτομα που δηλητηριάζουν τη ζωή μας και προσπαθούν να ελέγξουν το μυαλό και την ψυχή μας...
Καλό Πάσχα!!!!!Orfeus (07.04.2017)
Buona Pasqua!!!!!sven (07.04.2017)
Καλό Πάσχα να ΄χουμε, Γιώργο μου, με υγεία και χαμόγελα!
ΥΓ. Δεν μου είπες αν πήγες, τελικά, στον Μπόκο στο Βόλο, και, αν ναι, αν σου άρεσε ή το ΄ριξες στα...τζιν!Orfeus (07.04.2017)
Ήθελα πολύ να πάω Σάββα, αλλά δεν είχα χρόνο. Τελειώσαμε την παρουσίαση στις 9 μέχρι να μαζέψουμε και να τακτοποιήσουμε τα βιβλία πήγε 10 και στις 11:35 έπρεπε να πάρω τον προαστιακό για να προλάβω την ανταπόκριση στη Λάρισα του τελευταίου τραίνου για την Αθήνα. Οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν είχα χρόνο για να πάω και να το απολαύσω το πράγμα. Εκδήλωσα όμως την επιθυμία μου σε μερικούς φίλους εκεί (Βολιώτες) και μου είπαν τα καλύτερα λόγια.
Όχι δεν ήπια τζιν (Bombay) στον Βόλο. Το 'ριξα στις ...Kaiser (!!!) sven (07.04.2017)
Ωραία, Γιώργο!
Τότε έχεις κίνητρο να ξαναπάς στο Βόλο, και τη φορά αυτή όχι μόνος...
Ξέρεις πόσο τρυφερές κι ερωτικές που γίνονται οι γυναίκες -αν είναι ήδη, γίνονται ακόμα περισσότερο!- όταν πίνουν αγνό τσιπουράκι με καλό μεζεδάκι; Αποκλείεται να ΜΗΝ το ξέρεις...:-)))
Μετά, θα πας για καφέ, ησυχία και υπέροχη θέα προς Μακρινίτσα και Βόλο από ψηλά, στο Αερικό, στο μέσο της διαδρομής Πορταριά-Μακρινίτσα, στο αριστερό σου πάντα χέρι... Εναλλακτικά και εξίσου υπέροχα, στο Art Cafe στη Μακρινίτσα.
Το Πάσχα είναι ιδανική εποχή για ΄κει πάνω... Καλά να περάσετε!!!!!Orfeus (07.04.2017)
Είσαι ...ζημιάρης! Το ξέρεις;sven (07.04.2017)
Μια ιδέα έδωσα, εντελώς καλοπροαίρετα, βρε Γιώργο μου...
Να, βλέπω πως ανάρτησες και σχετική φωτογραφία κι είσαι έτοιμος γι΄απόδραση και...δράση...:-)))
Καλές...Kaiser...!!!andikostas (03.05.2017)
Η ζήλια, τίποτα δεν αφήνει όρθιο...Ισοπεδώνει, οτιδήποτε χτίσει με κόπο, κανείς...Ο άνθρωπος που ζηλεύει, δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, πρώτα απο όλα...Και είναι πάντα δέσμιος του νοσηρού πάθους του...Όταν κάποιος ζηλεύει, πρέπει να αναρωτηθεί, γιατί...Τι είναι εκείνο που τον σπρώχνει στη ζήλια...Ίσως, μια καλύτερη ματιά μέσα του, να έδινε την απάντηση σε πολλά...Γιατί να ζηλέψεις κάποιον, αν είσαι ο καλύτερος; Εκτός, και αν δεν μπορείς να φτάσεις κάποιον ή κάτι...Τότε, με τη ζήλια σου θα τον καταστρέψεις...Και ξέρεις πιο είναι το κρίμα; Ότι πιθανόν να είσαι και εσύ ένας απο αυτούς, που κάποιος άλλος θα ζήλευε...Επειδή έχεις κάτι, που αυτός δεν έχει...Γιατί λοιπόν να ζηλέψεις; Όλοι οι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι για ενα σκοπό...Κανείς δεν μπορεί να μας αντιγράψει...Αυτό που εσύ ζηλεύεις, μπορεί ο άλλος να το απεχθάνεται...Όμως δεν σου έχει περάσει ποτέ αυτή η σκέψη, σωστά; Βάλε λοιπόν στην άκρη τη ζήλια, και εστίασε σε αυτό που πραγματικά είσαι...Σε αυτά που πραγματικά θέλεις...Και σίγουρα, θα έρθει η ώρα που θα αναρωτηθείς, μα γιατί ζήλεψα αυτόν; Τι καλύτερο έχει απο μένα; Ή γιατί ζήλεψα τα αγαθά του άλλου; Εγώ έχω καλύτερα, ή θα αποκτήσω τα καλύτερα...Αντι λοιπόν να βγάζεις απο μέσα σου αυτό το δηλητήριο, σκέψου, και δες καθαρά...Μη ζηλέυεις κάτι, ενώ έχεις το καλύτερο, ή ενώ θα αποκτήσεις το καλύτερο. Να σκέφτεσαι θετικά, και πάντα βλέποντας σε σένα το καλύτερο! Άλλωστε, χάνεις χρόνο με το να σπαταλάς δυνάμεις με το να ζηλεύεις...Είναι καλύτερα να γράψεις την επόμενη σελίδα, πιστευόντας στον εαυτό σου! Και να σου πω κάτι; Ο Οθέλλος τη γυναίκα του με τη ζήλια...Τι κέρδισε; Μόνο πόνο...Αν είχε εμπιστοσύνη σε εκείνη, το τέλος θα ήταν πολύ διαφορετικό! Συμπερασματικά, η ζήλια φουντώνει τα πάθη και σβήνει την ουσία...Χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και στους άλλους, δεν προχωράς...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.
Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
sven
από ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sven
Επίσημοι αναγνώστες (39)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
Links
sven
από ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΠΡΟΑΣΤΙΑ
Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/sven
Επίσημοι αναγνώστες (39)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blog
- Orfeus
- avgi
- axilleas23
- movflower
- renabill
- mary_omikron
- yokor
- alkyoni
- AlfaWolf
- Peace18
- sillia
- mixalis-kleanthis
- skolakas
- Kristalo
- Oraclas
- Latte
- DemetresOpc
- koukz
- nevitelle
- dimitris1965
- johnpanman
- 8e8e8
- ZARATHUSTRA
- carpediem72
- maron
- Merarxos
- gianna-dep
- zeta490
- toulaaa
- thaleia84
- morfoyla
- STEFANOS604
- lyd9
- EVAGGELIASAKELLARIOU
- BlossomBlue
- alexandros1977
- essendream
- andikostas
- anestis12
Πρόσφατα...
- Σύνδρομο Münchausen by Proxy: όταν ο μύθος της καλής μητέρας καταρρέει…
- «ΚΙΝΗΜΑ-metoo» : δείγμα αφύπνισης απέναντι στην ανδρική βία
- ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ»
- Όταν ο Χάρος έχει πρόσωπο αγγελικό...
- Δυο γιούς είχες μανούλα μου...
- Ενός λεπτού σιγή για τον Αύγουστο που φεύγει…
- Γουρούνι γεννιέσαι;
- Όταν ένα παιδί εγκαταλείπεται…
Δημοφιλέστερα...
- "...κι εσύ την πήδηξες" μου είπε...
- Συγνώμη: το προνόμιο των δυνατών...
- Νοσταλγικές αναδρομές...
- Η συνεχής ανάγκη επιβεβαίωσης και θαυμασμού από τους άλλους...
- Γουρούνι γεννιέσαι;
- Ν. Παπάζογλου - 4 χρόνια ενός δυσαναπλήρωτου κενού.....
- "...Για να αγαπήσω τον εαυτό μου", είπε...
- Μια «μέθη» διαφορετική από τις άλλες…
Αρχείο...
Φιλικά Blogs
- oraclas
- latte
- thank
- dithen
- pterarhos
- mardhm
- kithara-woman
- tsipouraki
- nevitelle
- inappropriate
- Zarathustra
- Hithtoly
- movflower
Links