Ο ατέρμονος κύκλος, που όλο εμφανίζεται και παράλληλα χάνεται μπρος στα μάτια σου συνεχίζει το δρόμο του, συνεχίζει το αέναο χωρίς τέλος ταξίδι του.

Για μια στιγμή πίστεψες ότι τον ξεγέλασες, ότι μπόρεσες και ξέφυγες από αυτόν.

Συνέχισες, ήλπιζες, προσπαθούσες…

Μέχρι που συνειδητοποίησες ότι ποτέ δεν ξέφυγες από αυτόν, ότι πάντα ήσουν μέρος του και ότι πάντα ήταν μέρος σου…

Ένα κύκλος που εξαρτάται από εσένα και εσύ εξαρτάσαι από εκείνον…

Επέλεξες… κάθε φορά επιλέγεις…

Και εκείνος επιλέγει σε ακολουθεί και τον ακολουθείς…

Όσο εσύ προσπαθείς να ξεφύγεις από αυτόν εκείνος εξελίσσεται και συνεχίζει την πορεία του, εσύ τρέχεις να τον προλάβεις, εκείνος συνεχίζει απτόητος το έργο του, όσο και αν και οι δυο ξέρετε ότι είναι ένα έργο συνεταιριστικό.

Κάποια στιγμή σε έφτασε ή τον έφτασες ή ο ένας έφτασε τον άλλο σε κάμποσους κύκλους πιο κάτω…

Ασθμαίνοντας προσπάθησες να τρέξεις, να προφτάσεις…

Ποτέ δεν σου άρεσε το τρέξιμο, προτιμούσες πράγματα πιο ήρεμα, χωρίς πολλές διακυμάνσεις, είχες ήδη αρκετές από μόνος σου…

Τελικά δεν πρόφτασες…

Συνέχισε να τρέχει, συνέχισες να ασθμαίνεις σα να ΄χες διανύσει ήδη την απόσταση…

Ήταν μια φενάκη.

Όταν το κατάλαβες τον είδες να περνά από μπροστά σου με ταχύτητα μεγάλη.

Σε άφησε πίσω.

Η απόφαση πάρθηκε.

Θα συνέχιζες περπατώντας τον υπόλοιπο δρόμο, δεν είναι όλοι καλοί δρομείς…

Άρχισες να ελαττώνεις την ταχύτητά σου, μέχρι που περπατούσες και πάλι!

Τα πράγματα τριγύρω ήταν περίεργα, σα να ΄χες φτάσει σε ξένο πλανήτη…

Χμμμ… θα μπορούσε! Ο πλανήτης Άρης!

Αλλά όχι, το ξέρεις ότι για πρώτη φορά άρχισες να παρατηρείς…

Να συνειδητοποιείς ότι βρίσκεσαι εκεί που έπρεπε να ήσουν καιρό πριν…

Προσπαθείς να βρεις την άκρη του νήματος.

Η συντροφιά και ό,τι άλλο σου λείπει αυτή την στιγμή τελείωσαν διά παντός…

Ο κύκλος συνεχίζει και τον κοιτάζεις από μακριά αυτή τη φορά μαζί με εκείνους, μαζί με τους καλούς δρομείς…

Κάποιοι από αυτούς είναι εξαιρετικοί!

Νιώθεις την τιμή να ξεχειλίζει που κατάφερες για λίγο να είσαι μαζί τους. Τα υπόλοιπα εκτός της τιμής κρύβονται καλά, άλλωστε δεν υπάρχει νόημα πλέον…

Καλό δρόμο και καλή αντάμωση, κάποτε θα τα ξαναπούμε!