Αν εργαζόμουν στη σημαντική θέση του διευθυντή, σε κάποιο αξιόπιστο χώρο εργασίας, θα διάλεγα τους υπαλλήλους μου, με βάση το χαρακτήρα ως πρωτεύον στοιχείο, και την όρεξη για δουλειά, ως δευτερεύον στοιχείο...Δεν θα τους επέβαλλα σε δοκιμασίες όσον αφορά τη σωματική τους ακεραιότητα, όμως, θα τους έκανα συγκεκριμένες ερωτήσεις για να διαπιστώσω, τι μπορούν να κάνουν, και γιατί θέλουν αυτή τη θέση...Θα εστίαζα στο περιεχόμενο, όχι στην επιφάνεια, όσον αφορά κάποια συγκεκριμένα ζητήματα, και θα έπαιρνα τις αποφάσεις μου για αυτά τα άτομα, κατόπιν βαθιάς σκέψης...Διότι, τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται, και για όλα υπάρχει λόγος! Αυτό που θα με βοηθούσε στην επιλογή μου, ειδικότερα, είναι, το συναισθηματικό βάθος του ανεθώπου που θα είχα απέναντι μου...Κατά πόσο μπορεί δηλαδή να τα βγάλει πέρα σε διάφορες αντίξοες συνθήκες εργασίας, αλλά και για πιο λόγο επιλέγει ή αντίθετα απορρίπτει κάποιους ανθρώπους και καταστάσεις...Θα έκανα μια συζήτηση μαζί του, ιδιαιτέρως, έτσι ώστε να μάθω απο τον ίδιο σχετικά με τις επιλογές και τα πιστεύω του, αλλά και τι ακριβώς θέλει να κάνει στη ζωή του! Δεν θα έβαζα άλλον στη θέση μου, να κάνω κάποιες ερωτήσεις, ούτε θα κρυβόμουν πίσω απο την πόρτα, να ακούω τις απαντήσεις του, χωρίς εκείνος να με βλέπει! Θα τον αντιμετώπιζα πρόσωπο με πρόσωπο, και μάλιστα, θα ήθελα να είναι ο εαυτός του απέναντι μου, ώστε να αποφασίσω πιο εύκολα για το αν θα τον κρατήσω ή όχι! Θα εστίαζα στη συναισθηματική και πνευματική του νοημοσύνη, αλλά και στα ταλέντα, και στις πράξεις του, απέναντι σε κάποιον, ή σε κάτι...Ένας σοβαρός άνθρωπος, ποτέ δεν κάνει κάτι κατά λάθος, αλλά επειδή τον ανάγκασαν κάποιοι άνθρωποι και κάποιες καταστάσεις...Αυτό σημαίνει, ότι, θα του έδινα την ευκαιρία να πετύχει αυτο που θέλει, έστω και μακρυά απο μένα, αν θεωρούσα ότι το αξίζει! Όμως, εγώ θα του έδινα τα εφόδια για κάτι τέτοιο, κανείς άλλος! Στην περίπτωση που θεωρούσα ότι αξίζει να είναι το δεξί μου χέρι στη δουλειά, θα τον προετοίμαζα για παρακάτω, χωρίς να λάβω υπόψη μου, τη διαφορά ηλικίας του ή κάτι άλλο...Αν το άξιζε, θα ήταν τιμή μου, να τον έχω συνεργάτη μου! Ένας σοβαρός άνθρωπος, αφήνει τα προβλήματα του σπιτιού του, έξω απο το γραφείο! Στη δουλειά, δίνει τον καλύτερο εαυτό του για να πάει μπροστά η δουλειά, και δεν κοροιδεύει κάποιον, κατώτερης μόρφωσης απο εκείνον, ούτε βάζει εμπόδια γενικώς στα άτομα τα οποία θέλουν να προχωρήσουν στη ζωή τους, αλλά δυστυχώς δεν έχουν το μέσον να το κάνουν! Θα γινόμουν εγώ, το μέσον για αυτούς! Δεν θα τους έβαζα τρικλοποδιές, ούτε θα ήθελα να κάνουν κάτι άλλο, απο τη θέση που πραγματικά επέλεξαν για εκείνους! Αν για κάποιο λόγο, έπρεπε να συνυπάρξουν άτομα διαφορετικής μόρφωσης, κινήτρων, θέσης, ιδεολογίας, και κοινωνίας, ηλικίας, και συμφερόντων, δεν θα τους έβαζα όλους μαζί στον ίδιο χώρο, και μετά τη συνέντευξη μου,μαζί τους! Και αυτό, επειδή, κανένας ανώτερος δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως, τις ανάγκες και τα θέλω ενός εργαζόμενου! Δεν θα έκανα λοιπόν αυτή τη γκάφα για την οποία θα το μετάνιωνα όλη μου τη ζωή! Θα ρωτούσα τον  εργαζόμενο που θέλει να είναι, με ποιους, και για ποιο λόγο! Όχι μέσω τρίτου, επαναλαμβάνω, πρόσωπο με πρόσωπο! Και δεν θα είχε δικαίωμα κανείς, να εμποδίσει την απόφαση μου αυτή! Ένας ανώτερος άνθρωπος με διακεκριμένη θέση, αυτή του διευθυντή, πρέπει να γνωρίζει τα όρια του, απέναντι στους άλλους, και στον εαυτό του! Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να παίξει ρόλο στην επιλογή κάποιου, τυχόν απαίχθεια, μίσος, ή κάτι άλλο! Αν υπήρχε προσωπικός λόγος ώστε να αποφασίσω για το μέλλον ενός ανθρώπου σε μια εργασία, θα έβαζα στην άκρη τα προσωπικά μου αισθήματα για αυτόν, και θα επέλεγα με βάση τη λογική, αν όχι με την καρδιά! Δυστυχώς, πολλές φορές, πρέπει να αποφασίζουμε και με τα δυο, όταν όμως πρόκειται για τους δικούς μου συνεργάτες, θα άκουγα μόνο τη λογική! Είμαι σε ενα χώρο στον οποίο συνυπάρχουμε όλοι όσοι προανέφερα και έχω προαναφέρει και σε άλλα μου post...Θεωρώ μεγάλο λάθος αυτή την κίνηση του ανώτερου μου! Διότι τα έχει κάνει θάλασσα! Τα λέω ωμά, γιατί έτσι είναι! Αν ήμουν στη θέση του, δεν θα ήμουν εκεί που είμαι τώρα! Ούτε θα συνυπήρχα με τα άτομα που βλέπω καθημερινά! Και θα σας πω το γιατί, με πάση ειλικρίνεια! Ορισμένους, δεν θέλω να τους βλέπω ούτε ζωγραφιστούς, για πάρα πολλούς λόγους! Είδα και άκουσα πολλά, και ξέρω πάρα πολλά! Δεν είναι τυχαίο αυτό που λέω! Είπα παραπάνω ότι δεν θα διάλεγα με την καρδιά, αλλά με τη λογική! Αν και ορισμένες φορές, πρέπει να διαλέγουμε και με τα δυο! Εγώ θα διάλεγα με τη λογική στη συγκεκριμένη περίπτωση! Θα σας πω κάτι! Ας υποθέσουμε, ότι με έφερναν σε επαφή με όλους τους εχθρούς μου! Έτσι; Αν το έκαναν για δικαστικούς λόγους, θα έπρεπε να με ρωτήσουν κάποια πράγματα, και όχι να με αφήσουν απέξω, κάνοντας διάφορα πίσω απο την πλάτη μου! Γιατί, όντως έχουν συμβεί πολλά! Και επαληθεύτηκαν ακόμα μια φορά! Για αυτό έχω πει παλιότερα ότι δεν θα συγχωρήσω κανέναν γιατί κανείς δεν κάνει πουστιά κατά λάθος! Ούτε και τώρα λοιπόν θέλω να συνυοπάρχω με τους εχθρούς μου! Αν ήμουν διευθύντρια, δεν θα τους διάλεγα στη δουλειά μου, όσο καλοί και αν ήταν, όμως, θα τους άφηνα στα χέρια κάποιου άλλου, σε άλλη εργασία, αν είχαν ανάγκη! Θα μιλούσα μαζί τους όμως πρόσωπο με πρόσωπο, θα τους έλεγα γιατί δεν τους θέλω να εργαστούν μαζί μου, και θα τα έλεγα και μπροστά σε όσους θα αναρωτιόντουσαν το ίδιο! Θα τους έστελνα να εργαστούν αλλού, όχι όμως μαζί μου! Αν είχα την τιμή να έχω τη διεύθυνση κάπου, θα ήμουν τα μάτια και τα αυτιά κάθε εργαζόμενου, θα είχα τα όρια μου απέναντι τους, αλλά δεν θα ξεχνούσα και τα συναισθήματα μου απέναντι τους! Επίσης, πολύ σημαντικό αυτό, δεν θα έπαιρνα αποφάσεις για τη ζωή τους, ειδικά αν εκείνοι δεν είχαν ιδέα! Συνάντησα ορισμένους ανώτερους κατά τη διάρκεια της ζωής μου σε κάποια δουλειά...Ειλικρινά σας μιλάω, δεν έπρεπε να είναι σε αυτή τη θέση, γιατί έκαναν όλοι ενα σοβαρό λάθος! Δεν σεβάστηκαν τα θέλω και τα πιστεύω των εργαζομένων τους! Εισέβαλλαν στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή με το έτσι θέλω, αποφάσισαν χωρίς να δώσουν στον άλλο την ευκαιρία να πει τι ακριβώς θέλει, και για πιο λόγο το θέλει! Είμαι σε ενα χώρο, στον οποίο έχουν απατύχει το σημαντικότερο στην ιστορία της εργασίας! Να σέβονται τους άλλους! Και ειλικρινά, λυπάμαι που γνώρισα κάποια συγκεκριμένα άτομα, με τα οποία δεν θα ήθελα να έχω καμία απολύτως σχέση! Λυπάμαι, γιατί ξέρω ακριβώς ποιοι κρύβονται πίσω απο πολλά, και για ποιους λόγους...Και χαίρομαι, επειδή σε λίγο καιρό όλα αυτά θα είναι παρελθόν! Δεν θέλω να είμαι πλέον σε ενα χώρο αποτυχίας! Γιατί εγώ γεννήθηκα για σημαντικά πράγματα...Και σημαντικούς ανθρώπους...Εγώ δεν έχω μέσον να πάω σε μια θέση της προκοπής...Και δεν θα συγχωρήσω ποτέ κανέναν για αυτό...Όμως, ποτέ δεν θα ξεχάσω όλους όσους συνάντησα μέχρι τώρα, διότι όλοι, κάτι είχαν να μου δώσουν, αλλά και να επαληθεύσουν...Όταν βγαίνω έξω στο δρόμο και φτύνω κάτω μετά απο κάτι που είδα και άκουσα, συνειδητοποιώ ότι κανονικά θα έπρεπε να το κάνω με αυτόν που πρέπει...Όμως, η ανατροφή μου, δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, οπότε, κάποιες φορές, κάνω εμετό, προκειμένου να βγάλω απο μέσα μου όσα αισθάνομαι για αυτό το άτομο! Όχι, δεν συμβαίνει συχνά, έχω βρει και άλλους τρόπους να ξεχνάω! Αναρωτιέμαι όμως, τι είδους άνθρωπος θα με επέβαλλε να συναναστρέφομαι με άθλιους ανθρώπους, με το έτσι θέλω; Και γιατί δεν ακούει τα δικά μου θέλω;