Η συζήτηση με μορφωμένους ανθρώπους, έχει πολλά οφέλη...Κατ' αρχας, ο μορφωμένος άνθρωπος, ποτέ δεν κάνει συζητήσεις για πράγματα χωρίς αξία και περιεχόμενο...Και πάντα, μπορεί και βλέπει πίσω απο την επιφάνεια, για όλους και για όλα... Όταν συναντήσει κάποιον ομοιδεάτη του, πιθανόν να μιλάει με τις ώρες μαζί του, αλλά μόνο για θέματα με ουσία, ώστε η ανταλλαγή απόψεων, να είναι το σκαλοπάτι για τη συνέχεια, ή το ξεκίνημα μιας πολύ καλής φιλίας αλλά και σχέσης...Όταν δυο άνθρωποι ταιριάζουν στο πνεύμα, τίποτα δεν είναι ίδιο με την πρώτη φορά! Η κάθε συνάντηση, η κάθε συζήτηση, έχει πολλά να δώσει στον ένα και στον άλλο, τόσο σε πνευματικό, όσο και σε ψυχοπνευματικό επίπεδο...Όταν έχεις απέναντί σου, έναν καλό συνομιλητή, εννοείται, ότι ποτέ δεν θα κοιτάξεις το ρολόι για να φύγεις! Αλλά ούτε και θα προωθήσεις το συνομιλητή σου, σε κάποιον άλλο...Για να συμβεί όμως αυτό, πρέπει, οι συνομιλητές, να έχουν κοινά πνευματικά ενδιαφέροντα...Έχει τεράστια σημασία αυτό που λέω! Προσωπικά, το έχω παρατηρήσει τόσο στον εαυτό μου με τους ανθρώπους που μου γνώρισαν με το έτσι θέλω, όσο και με γνωστούς και συγγενείς μου...Με ορισμένους, δεν μιλάμε καν, επειδή, έχουμε εντελώς διαφορετικο τρόπο σκέψης, αλλά και βλέψεις! Για αυτό, αν κάποιοι, δεν με ακούν να μιλάω, εκεί που με έχουν βάλει εδω και καιρό, είναι επειδή, δεν με ενδιαφέρουν ούτε οι άνθρωποι, ούτε και αυτά που λέγονται και κάνονται! Μου λείπει πάρα πολύ μια συζήτηση με εναν μορφωμένο άνθρωπο αξίας! Με κάποιον, με τον οποίο δεν θα κοιτάξω ποτέ το ρολόι για το πότε θα φύγω! Με κάποιον, με τον οποίο έχουμε κοινά ενδιαφέροντα...Μου λείπουν όσοι γνώρισα κάποτε, είτε γνωστοί, είτε φίλοι, είτε αγαπημένοι, είτε συγγενείς, με τους οποίους μιλούσα ακατάπαυστα για πράγματα με ουσία...Ορισμένες φορές νιώθω, ότι κάποιος με καταράστηκε, ώστε να μην έχω δίπλα μου κάποιον να μιλάω για θέματα ανώτερης πενυματικότητας... Προσοχή! Δεν υποτιμάω τους αμόρφωτους ανθρώπους, τους οποίους έχω γνωρίσει...Αλλά και έχω συγγενείς...Απλά, μιλάω για αυτούς που είχα γνωρίσει κάποτε, αλλά δεν τους ξαναείδα, ένας Θεός ξέρει, γιατί! Και είχαμε κάνει πολύ ωραίες συζητήσεις...Ανώτερου επιπέδου, και όχι καθημερινότητας, ή κάτι άλλο...Μου λέιπουν πάρα πολύ...Κάθε φορά που γυρνάω σπίτι μου, αναρωτιέμαι, που είναι όλοι αυτοί οι ωραίοι πνευματικά άνθρωποι που γνώρισα...Τι έγιναν...Γιατί δεν επικοινώνησαν ξανά, μαζί μου...Και γιατί πρέπει όλη μέρα να ανέχομαι σαχλαμάρες κάποιων εκεί έξω, και να περνάει η ζωη μου χωρίς σκοπό και ουσία...Είναι τόσα τα γιατί...Και δεν έχω καμία απάντηση! Ορισμένοι αναρωτιούνται, γιατί δεν συμμετέχω στις καθημερινές συζητήσεις εκεί που είμαι...Δεν με ενδιαφέρουν! Αυτή είναι η απάντηση! Δεν είναι, ούτε του γούστου μου, ούτε του επιπέδου μου! Και μη θεωρείτε, ότι επειδή είμαι του ΙΕΚ και όχι του Πανεπιστημίου, ότι δεν έχω τα κότσια και την πνευματικότητα να μιλήσω με κάποιον σοβαρά, για πνευματικά θέματα επιπέδου! Μα το Θεό, δεν είδα κανέναν μέχρι σήμερα, εκεί που είμαι, να μιλήσει για κάτι, λογικά!!! Ούτε έναν! Μια ζωή, σαχλαμάρες ακούω, και βλέπω! Πως στο καλό, να συμμετέχω σε κάτι το οποίο δεν με εκφράζει σαν άνθρωπο και ως προσωπικότητα; Όπως είπα, ο καθένας έχει άλλες βλέψεις στη ζωή...Οι δικές μου, δεν συμπεριλαμβάνουν ούτε κατά διάνοια τα όσα ακούω όλη μέρα! Μου λείπουν οι άνθρωποι, με τους οποίους μιλούσα καθαρά, χωρίς υπεκφυγές, και δεν άκουσα ούτε ένα ψέμα απο αυτούς...Ήταν μεγαλύτεροι μου, και ανώτερης μόρφωσης απο μένα...Αν είναι κάτι, ενα απο τα οποία θαυμάζω σε εναν άνθρωπο, είναι το ανώτερο μορφωτικό του επίπεδο...Διότι, ποτέ, μα ποτέ, δεν βαρέθηκα!!! Όλοι όσοι πέρασαν απο τη ζωή μου, και ήταν πνευματικά ανώτεροι απο μένα, μου έδωσαν να θυμάμαι, πολύ περισσότερα απο κάποιους άλλους! Και αυτό, επειδή, όπως είπα παραπάνω, καμία συζήτηση την οποία κάναμε, δεν ήταν απλή, καθημερινή! Το τονίζω αυτό! Το να μιλήσει κάποιος μαζί μου για απλά καθημερινά θέματα, το κάνω και με τους γονείς μου! Έτσι; Σημαντικό αυτό! Αλλά να μιλήσει μαζί μου για κάποιο θέμα ιατρικό για παράδειγμα, ή λογοτεχνίας, θα μας πάρει μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες! Λέω εγώ τώρα! Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, είναι και να με ενδιαφέρει το θέμα, ώστε να ανοίξω συζήτηση με κάποιον, ή να συμμετέχω, αντίστοιχα! Και μέχρι σήμερα, ειλικρινά, δεν βρήκα κάτι ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα, όταν δεν έχω τι να κάνω, να προτιμώ να διαβάζω ενα βιβλίο, απο το να μιλήσω με τους παρευρισκόμενους! Και δυστυχώς περνάει η κάθε μέρα χωρίς ουσία...Είναι σα να πηγαίνω κάπου αναγκαστικά, και να αναγκάζομαι να <βλέπω> θέατρο, ή την ίδια την πραγματικότητα, η οποία δεν με ενδιαφέρει, όμως! Μου λείπουν οι μορφωμένοι άνθρωποι που γνώρισα, μεγαλύτερης ηλικίας απο μένα...Ειλικρινά, δεν ξέρω γιατί, αλλά ανέκαθεν μπορούσα να συζητήσω εκ βαθέως, μόνο με μεγαλύτερους μου...Με τα παιδιά γενικώς, δεν τα πάω καλά...Λυπάμαι, αλλά αυτό συμβαίνει, επειδή δεν ξέρω τι να συζητήσω μαζί τους, δεν έχουμε τίποτα κοινό, και ούτε πρόκειται...Πραγματικά, δεν ξέρω πως να χειριστώ το θέμα με τα παιδιά, γιατί ποτέ δεν είχα...Αλλά και όσες φορές μου έτυχε, να βρεθούν σε μεγάλη παρέα μαζί με μεγαλύτερους μου, δε ήξερα τι θέμα συζήτησης να ανοίξω μαζί τους...Οπότε, απλά περίμενα να περάσει η ώρα! Δεν ξέρω, είναι και τα ενδιαφέροντα όπως έχω πει...Όπως και με τους ενήλικες, έτσι και με τα παιδιά...Ίσως εκει, να είναι ακόμα χειρότερα...Τέλος πάντων...Η ουσία στο θέμα μου, είναι, ότι όντως μου λείπουν πάρα πολύ κάποιοι άνθρωποι που γνώρισα, και δεν έχω ιδέα τι έγιναν! Μου χάρισαν πολύ όμορφες στιγμές, επειδή δεν βαρέθηκα μαζί τους, μέσα απο τις συνομιλίες μας...Και είναι σημαντικό να θυμάσαι κάποιον, επειδή σε έκανε ευτυχισμένο!!! Επειδή μαζί του, έμαθες και εσύ κάποια πράγματα και ανέβηκες σε πνευματικό επίπεδο...Μου λείπουν αυτοί οι άνθρωποι...Θέλω να τους ξαναδώ...Θέλω να τους ξαναμιλήσω...