Να'ταν ο πόνος μια σταλιά, Αστεριών 
φεγγοβολιά. 
να φωτίζει τα σκοτάδια, όταν σε ζητώ 
τα βράδια.

Αχ! της θάλασσας μιαν άκρη, να'ταν 
το πικρό μου δάκρυ, 
και βαρκούλα με πανιά, η δική σου 
αγκαλιά.

Να'ταν το αντίο, Πολύτιμο 
φορτίο,
που μου άφησες μια νύχτα, αντί 
για καληνύχτα.

Ας ήταν το σκοτάδι, ένα δικό σου 
χάδι, 
κι ανάσα μ' αγέρι, κοντά μου
να σε φέρει.

Να'ταν της καρδιάς το ψέμα, Νυχτολούλουδο 
σε ρέμα, 
να μαραίνεται όταν λέω, πως για 'σένανε 
δεν κλαίω.

Να'ταν το αντίο, Πολύτιμο 
φορτίο, 
που μ' άφησες μια νύχτα, αντί 
για καληνύχτα.....

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρινίζεται ότι η δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση

των πνευματικών δικαιωμάτων .

Αναζητώ Συνθέτη για συνεργασία....  

Αν ενδιαφέρεσαι επικοινώνησε μαζι μου....