Φίλες , φίλοι, ένα συγκινητικό ποίημα της Ασπασίας Θεοχαράτου-Ανδρεοπούλου, δημοσιεύω σήμερα. Στηρίζεται πάνω σε πραγματικό γεγονός. Η γάτα στην οποία αναφέρεται, ζει  στο σταθμό του Ν. Ηρακλείου και την συντηρούν οι υπάλληλοι του Ηλεκτρικού και πιθανόν και άλλοι φιλόζωοι. Είναι η μασκώτ του σταθμού.  Το δημοσιεύω γιατί η καθηγήτρια μουσικής, συγγραφέας αλλά κατ ποιήτρια, δίνει ποιητικά το στίγμα αυτής της γάτας, τόσο όμορφα που ο καθένας , η κάθε μια , νοερά είναι σαν να την γνωρίζει, αυτή την πανέξυπνη και ηρωϊκή γάτα, με την κομμένη ουρά, που έζησε και υπάρχει εκεί με την φροντίδα των κτηνιάτρων και των ανθρώπων του σταθμού, μετά από την περιπέτεια της. Μένει εκεί κοντά στους σωτήρες της για να τους ευγνωμονεί. Μην νομίζετε φίλοι, φίλες πως τα ζώα δεν ξέρουν να ανταποδίδουν την αγάπη.  Διαβάστε και βγάλετε, ποιητικά τα συμπεράσματά σας. Και έχω και ένα ερώτημα προς το Υπουργείο Παιδείας.  ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ θα πρέπει να μπει σε κάποι βιβλίο , κάποιας τάξης των Σχολείων;  ΧΡΟΝΙΑ τώρα δεν μπορώ να καταλάβω το πως και το γιατί κάποιο θέμα επιλέγεται για τα διδακτικά βιβλία των Σχολείων.

ΑΣΠΑΣΙΑΣ ΘΕΟΧΑΡΑΤΟΥ- ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΥ

Στο σταθμό του «μένω»

Εδιάλεξες για σπίτι σου 
ετούτον τον Σταθμό 
να μένεις ανεξάρτητη 
σε υπέρτατο βαθμό!

Zεις πάνω στην πλατφόρμα
που πάει προς Πειραιά, 
χαζεύεις αδιάφορη 
κ’ ειν’ όλα μια χαρά!

Ποτέ δεν θέλησες να μπεις 
σε τρένο σταθμευμένο, 
είσ’ έξυπνη και διάλεξες 
τη σιγουριά του «μένω».

Μένεις εδώ, Βασίλισσα, 
σε τούτον τον Σταθμό 
που σε φροντίζουν άνθρωποι 
-νερό και φαγητό-.

Φοράς μια γούνα απαλή 
σε χρώματ’ άσπρο γάλα 
με σοκολά μαυριδερή, 
κανέλας, πιο μεγάλα!

Προσμένεις κάτι για να ‘ρθει 
που κάποτ’ είχες χάσει 
ίσως πιο ‘δώ, ίσως πιο κει, 
ίσως σ’ έχει ξεχάσει…

Όμως λαχτάρισες πολλούς, 
όταν σε είδαν χθες 
να κινδυνεύεις να χαθείς 
πηδώντας στις γραμμές!

Το τρένο εφάνη βιαστικό, 
κ’ ερχόταν καταπάνω… 
Μα ευτυχώς !!
σε είδε ο οδηγός!

Έκοψε την ταχύτητα 
κ’ εσύ έφυγες εμπρός!
Εγλίτωσες γατούλα μου, 
γιατί το ήθελ’ ο Θεός!!!!...