ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ
03 Ιουλίου 2019, 21:54
Ο φόβος μου


Φοβάμαι σε κάθε μπουνιά.

Τραντάζεται η ψυχή μου.

Εισπράττω μοχθηρία.

Κι ένα δίλημμα.

Ή να μείνω στη μάχη ή  να φύγω.

Θα μείνω.

Και θα ελέγξω τον φόβο.

Θα τον στρέψω στον αντίπαλο.

Θα βρώ στρατηγικές.

Θα επιβιώσω.

Γιατί αν παραιτηθώ και φύγω,η φυλακή στην οποία θα μπω θα ναι αβάσταχτη...

Θα έχει καθρέπτες που δεν θα θέλω να με αντικρύζω.

Γιατί δεν θα σέβομαι τον εαυτό μου.

Γι αυτό θα μείνω.Θα γίνω εγώ ο φόβος.
7 σχόλια - Στείλε Σχόλιο

sven (04.07.2019)
Freddie,

o φόβος είναι το αίσθημα στο οποίο ο Άνθρωπος, ως είδος, οφείλει την επιβίωσή του, στο διάβα των χιλιετηρίδων έως και σήμερα...

Αυτό καταδεικνύει το πόσο χρήσιμος είναι, αρκεί οι λόγοι ύπαρξής του να είναι ρεαλιστικοί, δηλαδή να μην πρόκειται για φοβία, και όχι υπερβολικοί σε σχέση με την αιτία που τον προκαλεί...

Υπό τις παραπάνω προϋποθέσεις, ο φόβος αποτελεί ασπίδα προστασίας και όχι δειλίας ή έλλειψης ανδρισμού...

Καλό ξημέρωμα!
freddieKrueger (04.07.2019)
Καλημέρα sven...ωραίο αχόλιο..

Ποιά είναι η απάντηση στον πραγματικό φόβο λοιπόν;

Fight or flight?
freddieKrueger (04.07.2019)
Επίσης να προσθέσω και κάτι άλλο...

Τι καθορίζει αν είναι ο φόβος δικαιολογημένος ή απλά μια δυσανάλογα μεγενθυμένη φοβία;

Εξαιρούνται τα άκρα πχ αν μου επιτεθεί λιοντάρι και φοβηθώ ή αν βρεθώ αντιμέτωπος με ένα...μηρμύγκι και αρχίσω να ζητώ τη βοήθεια της αστυνομίας της πυροσβεστικής και του Στρατού ξηράς..
sven (04.07.2019)
Freddie,

η αντιμετώπιση του οποιουδήποτε φόβου ή άλλου απειλητικού αισθήματος προϋποθέτει την αναγνώριση και αποδοχή του, δηλαδή την ύπαρξή του και πως αυτό είναι κάτι που συμβαίνει σε ΟΛΟΥΣ, λιγότερες ή περισσότερες φορές, άσχετα του τι δείχνουμε προς τα έξω. Βοηθά πάντα η λεκτικοποίηση των δύσκολων αισθημάτων που βιώνουμε, δηλαδή, το μοίρασμά τους με κάποιο άτομο της εμπιστοσύνης μας.

Όσον αφορά δε στο "Fight or flight", αυτό θα το εκτιμούμε την κάθε ξεχωριστή φορά, ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασης. Χρειάζεται να διαθέτουμε ευελιξία και συνείδηση των πραγματικών μας δυνατοτήτων ώστε αντιμετωπίσουμε στο μέγιστο δυνατό βαθμό αποτελεσματικά μια κατάσταση που μας δημιουργεί ένα αίσθημα έντονου φόβου...

Αρκετές φορές, ο φόβος μας για κάτι ή για κάποιον είναι αποτέλεσμα του φόβου μας μήπως εκτεθούμε, αποτύχουμε, «γίνουμε ρεζίλι» ή μιας ανάγκης μας να είμαστε πάντα «τέλειοι»…

Οι μη ρεαλιστικές προσδοκίες από τον εαυτό μας, δηλαδή το να είμαστε πάντα «τέλειοι», μετατρέπουν την παραμικρή απόκλιση από αυτό το ιδεώδες σε εφιάλτη, στρώνοντας κόκκινο χαλί στο φόβο και στο υπερβολικό άγχος μας, εξαιτίας αυτών των μη ρεαλιστικών προσδοκιών. Το κύριο πρόβλημα, στην περίπτωση αυτή, δεν είναι ο φόβος αλλά η ανάγκη μας να είμαστε «τέλειοι» και να μην αποδεχόμαστε ακόμα και την παραμικρή αποτυχία μας…

Το γενικό κριτήριο του αν ένας φόβος είναι υπερβολικός ή όχι είναι το τι βλέπουμε πως ισχύει γενικώς. Δηλαδή, αν αυτό που φοβόμαστε αποτελεί κοινό φόβο των περισσοτέρων ανθρώπων γύρω μας.

Υπάρχουν πάρα πολλά που μπορεί κάποιος να πει, ανάλογα με την κάθε ξεχωριστή περίπτωση, και γι΄αυτό αρκούμαι προς το παρόν σε αυτά.

Καλό μεσημέρι!
freddieKrueger (04.07.2019)
Γεγονός πραγματικό:

Κάπου στη σκοτεινή Αθήνα σε ένα φανάρι έγινε παρεξήγηση με ένα πεζό.Ο πεζός κινήθηκε επιθετικά προς το όχημά μου.

Δεν θεώρησα και τόσο απειλή την κίνησή του οποτε ουτε επιταχυνα να φυγω(έλλεψη φοβου εδω) ούτε όμως κατέβηκα απο το οχημα να απαντήσω στον τσαμπουκά.

Ο "κύριος" αυτός κατευθύνθηκε δίπλα μου και αιφνίδια μου έσκασε ένα μπουκέτο και μου άνοιξε τη μύτη.

Ας μην αναλωθούμε στο ότι θα μπορούσα να αποκρούσω το χτύπημα.

Δεν κατέβηκα απο το αμαξι.Φοβήθηκα.Τον άγνωστων δυνατοτήτων αντίπαλο.Την οργή του που ήταν πολλαπλάσια της δικής μου.

Τη γεύση του αίματος στη γλώσσα μου που μου θύμισε πως ίσως κινδυνεύω στ αλήθεια

Κι έτσι έφυγα.

Με σπασμένη μύτη και κομμάτια εγωισμό.

Που πήγε ο μαχητής;Τι θα έκανε ο Λεωνίδας των 300 στη θέση μου;Δικαιούμαι να έίμαι απόγονός του;

Μετά απο 2 βδομαδες μπηκα στο ρινγκ.Ενοιωσα χτυπηματα και πονο αλλα ανταπεδωσα.Σε ασφαλεις και ελεγχομενες συνθηκες ομως.

Νικησα.Δεχτηκα συγχαρητηρια απο τους συναθλητες μου.
Ωστοσο μονο εγω γνωριζα...το τραυμα στον εγωισμο μου...

Επεατρεψα στο μερος που εγινε το σκηνικο.. μηπως και βρω ξανα τον τυπο...απιθανο...

Ειδα εναν που του εμοιαζε.Δεν τολμησα να τον ρωτησω αν ηταν αυτος.
Αποδεχθηκα την ηττα μου.

Ακουσα απειρες ιστοριες γενναιοτητος απο φιλους.Τι θα εκαναν αυτοι.Ποσο λεοντοκαρδοι θα ηταν στη θεση μου.
Το αναπαυσα εν ειρηνη χαμηλωνοντας τον εγωισμο μου και αυξανοντας την προπονηση και τα βαρη..
sven (04.07.2019)
Freddie,

αυτό που ένιωσες το έχουν νιώσει κάποια φορά οι περισσότεροι, δηλαδή, να μην αντιδράσουν μια συγκεκριμένη στιγμή έτσι όπως θα ΄θελαν ή θα μπορούσαν, εξαιτίας του ότι βρέθηκαν απροετοίμαστοι, ξαφνιάστηκαν ή φοβήθηκαν την υπέρμετρη επιθετικότητα ενός αγνώστου. Αν έγινε εξαιτίας αυτού του γεγονότος κομμάτια ο εγωισμός σου, να είσαι σίγουρος πως ήταν ραγισμένος από πριν και ίσως δεν το γνώριζες καν.

Ο καθένας θα ένιωθε χάλια, αν του συνέβαινε κάτι τέτοιο, κάποιος όμως -που δεν συγκρίνει τον Εαυτό του με τον Λεωνίδα, με τον Ηρακλή ή με τον Σούπερμαν, δηλαδή με κάτι τέλειο ή ιδανικό- θα το ξεπερνούσε πολύ γρηγορότερα και ίσως έλεγε στον εαυτό του το πόσο τυχερός ίσως στάθηκε που ένας τέτοιος τρελός δεν χρησιμοποίησε και κάποιο μαχαίρι ή άλλο φονικό όπλο(τέτοια φονικά περιστατικά έχουν γίνει πολλά για ασήμαντη αφορμή).

Αν γνωρίζουμε τη δύναμη ή την επάρκειά μας, δεν μας είναι απαραίτητο να την αποδεικνύουμε κάθε φορά με το κάθε τρελό, προβληματικό ή ανασφαλές άτομο, που βρεθεί στο δρόμο μας και που προσπαθεί να καλύψει τις όποιες ανασφάλειές του, με το να του είναι απαραίτητο να αποδεικνύει κάθε φορά στην πράξη πως είναι Αlfa Male.

Είχα στη Σουηδία έναν συμφοιτητή, που ήταν και πολύ καλός μου φίλος, ο οποίος ήταν και πρωταθλητής Σουηδίας στο Τάε κβο ντο. Κάποιες φορές, που ήμασταν έξω βράδυ μαζί, έτυχε να προκληθεί πολύ άσχημα από άτομα πολύ επιθετικά και προκλητικά. Θα μπορούσε με μία μόνον κίνησή του να τα εξουδετερώσει ή ακόμα και να τα σακατέψει. Ξέρεις τι έκανε κάθε φορά; Υποχωρούσε διακριτικά, αφήνοντας στον άλλον την εντύπωση πως τον "κατατρόπωσε". Όταν τον ρώτησα κάποια φορά γιατί το κάνει αυτό, η χαμογελαστή του απάντηση ήταν: "Να αποδείξω κάτι σε αυτόν τον άγνωστο και να χαλάσω τη ζαχαρένια μου, δεν με ενδιαφέρει. Στον δε εαυτό μου τι; Αυτό που ήδη γνωρίζω με βεβαιότητα; Πως, δηλαδή, θα μπορούσα, διορθώνοντας τη γραβάτα μου, να τον στείλω στο απέναντι πεζοδρόμιο; Τίποτα από αυτά δεν μου είναι στο ελάχιστο απαραίτητο για να νιώθω καλά με τον εαυτό μου και να χαλάσω τη διάθεσή μου για κάποιον προβληματικό"...

Αυτό είναι αυθεντική αυτοεκτίμηση, αυτοπεποίθηση και σωστή επιλογή του Fight or flight...

Καλό μεσημέρι!!!
freddieKrueger (04.07.2019)
Ίσως ήταν ραγισμένος ο εγωισμός μου από πριν...ή για να είμαι πιο ακριβής ίσως οι "αρθρώσεις"του "σκελετού" του να μην ήταν γερά "κολλημένες".

Ωραία η προσέγγιση του θέματος.

Ίσως ο φίλος σου που είναι πρωταθλητής tae kwon do,να είχε αυτη την πεποίθηση πως δεν έχει κάτι να αποδείξει και είναι αξιοθαύμαστος τρόπος σκέψης...ωστόσο άνθρωποι σαν κι αυτόν ξέρουν καλά να ζυγίζουν τα ωφέλη από τους πιθανούς κινδύνους μιας εμπλοκής τους...
Επίσης ξέρουν καλά πως άλλο street fight άλλο.μάχη ρε ρινγκ...
Για να στείλετε σχόλιο πρέπει να έχετε συνδεθεί ως μέλος. Πατήστε εδώ για να συνδεθείτε ή εδώ για να εγγραφείτε.

Επιστροφή στο blog
Συγγραφέας
freddiekrueger
Χρήστος
από Αθήνα, Ελλάδα

Περί Blog
blogs.musicheaven.gr/freddiekrueger

Αυθόρμητες δίχως λογοκρισία σκέψεις που καθορίζονται απο μια στιγμή...αυτη ειναι ικανη να φερει την καταστροφη η το μεγαλειο...τις πιο πολλες φορες απλα φερνει την επομενη στιγμη...



Επίσημοι αναγνώστες (12)
Τα παρακάτω μέλη ενημερώνονται κάθε φορά που ανανεώνεται το blogΓίνε επίσημος αναγνώστης!

Πρόσφατα...
Δημοφιλέστερα...
Αρχείο...

Links
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr
Template design by Jorge