Θεσσαλονίκη, Ιούνης του ΄78. Ένας φοβερός σεισμός αφήνει, μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, τα ανεξίτηλα αποτυπώματά του πάνω στην πόλη. Ερείπια, χαλάσματα και τρομοκρατημένες ψυχές που προσπαθούν να βρουν την περπατησιά τους και το κουράγιο ν΄ αντιμετωπίσουν και ν΄ανταμώσουν, πίσω από τον κουρνιαχτό και την καταστροφή, ένα μέλλον δυσδιάκριτο και αβέβαιο…

Ένα από τα σπίτια που σημαδεύτηκε για τα καλά από τη βιαιότητα των στοιχειών της φύσης ήταν κι αυτό του Νικόλα που δεν ήταν πλέον κατοικήσιμο. Σύζυγος και νεογέννητη κορούλα έφυγαν για Αμερική, αναζητώντας την ασφάλεια δίπλα σε συγγενείς τους εκεί.

Δεν πέρασε πολύς καιρός και έφθασε ο Αύγουστος με τις αποπλανητικές ομορφιές του, που διεγείρουν τόσο γλυκά σώμα και ψυχή, σε σημείο που να θέλεις να τις τρυγήσεις , αλλά και να τρυγηθείς από αυτές...

Ο Νικόλας αποδέχθηκε, τελικά, την πρόταση του Νιόνιου να φιλοξενηθεί στο εξοχικό του στο Πήλιο. Το αντίδοτο του Θανάτου λέγεται πως είναι ο Έρωτας. Έτσι, λοιπόν, κι ο Νικόλας, φεύγοντας από το Θάνατο και την καταστροφή, ήταν πλέον πιο «ευάλωτος» και «ανυπεράσπιστος» απέναντι σ΄αυτά που τα ξορκίζουν, δηλαδή στην ορμή που αντιπροσωπεύει τον Έρωτα και τη διάθεση για Ζωή. Αυτά τα βρήκε στο πρόσωπο μιας πανέμορφης κοπέλας που συνάντησε εκεί και για την οποία ένιωσε τόσο δυνατά αισθήματα, από αυτά που στην κυριολεξία πανικοβάλουν καθώς θέτουν διλήμματα που φαντάζουν μη διαχειρίσιμα  και που  νιώθουμε πως μας ξεπερνούν…

Ένιωσε πως η μόνη επιλογή που του απέμεινε ήταν αυτή της φυγής. Το «πρέπει» νίκησε το «θέλω» και οι λάτρεις της όμορφης και αυθεντικής μουσικής έμπνευσης κέρδισαν ένα από τα ωραιότερα δείγματά της. Έτσι εντελώς αυθόρμητα, μέσα σε είκοσι λεπτά και μέσα από τη χαρμολύπη και το σμπαράλιασμα μιας ψυχής, γεννήθηκε ο «Αύγουστος», ένα από τα τραγούδια που πάντα θέλεις να ακούς, που σε ταξιδεύουν, που σε κάνουν να ονειρεύεσαι και να λες κρυφά στον εαυτό σου: «Κάτι τέτοιο θα ΄θελα να ΄χα την τύχη να ζήσω κι εγώ…».

Απολαύστε το!!!