ΝΥΧΤΕΡΙ

μες στις  σκοτεινές μου σκέψεις μία αστραπή έχει παγώσει

λες και η κόμπρα που γητεύω στο μυαλό με έχει δαγκώσει

το μουγκό μου το τραγούδι και οι άγραφοι μου στίχοι

έχουν μπει μες στη σιωπή μου που την γδέρνω με το νύχι

η μετέωρη ζωή μου πάνω από το σώμα μου

ο χειμώνας πού αδειάζει όλος μες στο δώμα μου

οι σβησμένες μου οι μέρες σαν κεριά στο μανουάλι

και ας σε ψάχνω δεν σε βρίσκω μέσα στην  πηχτή αιθάλη

τις πιο δυνατές κραυγές μου τις ρουφάει μία μαύρη τρύπα

και το φως που είχα βάψει όλα αυτά που δεν σου είπα

θα έχεις δει που μες στα μάτια δεν ανάβει ούτε ένα αστέρι

πώς να με βρει όποιος με ψάξει μες στο μαύρο μου νυχτέρι

σκουριασμένο το ρολόι και σταμάτησαν οι δείκτες

και τον χρόνο μου μετράνε μέσα στα σκοτάδια  οι νύχτες

το πιο όμορφο τραγούδι μου ούτε απόψε το έχω γράψει

και την πιο ζεστή φωτιά μου ούτε απόψε έχω ανάψει

Α.Π.