Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες,

αιτία του σημερινού μου σημειώματος είναι ένα γεγονός που εδώ και πολλά χρόνια επαναλαμβάνεται σε μεγάλο βαθμό και που όλοι γινόμαστε καθημερινοί μάρτυρες.

 Είναι η προκλητική ασέβεια, η αδιαφορία των νέων παιδιών, στο να παραχωρήσουν την θέση τους που έχουν κάποιες φορές στα μέσα μαζικής κυκλοφορίας, στους έχοντας την ανάγκη, λόγω ηλικίας, η κάποιας ασθένειας ή αναπηρίας και το συγκλονιστικότερο προκειμένου για γυναίκες  στις πολύ περισσότερο έχουσες ανάγκη, στις εγκύους, να έχουν μια θέση στα μέσα μαζικής μεταφοράς, λεωφορεία, μετρό, ηλεκτρικό.  

Προκλητικά, παιδιά από πολύ μικρά μέχρι και πολύ μεγάλα, κάθονται  στις θέσεις τους και κοιτώντας αδιάφορα, τιμωρούν βάναυσα ανθρώπους που έχουν ανάγκη,  και προκειμένου για γυναίκες, εκτός του σεβασμού που τις οφείλουμε, αφού είναι η πηγή ζωής, για το Έθνος μας όπως και για ολόκληρη την ανθρωπότητα,,  που είναι έγκυες, ακόμα και στις μέρες τους, που κοντεύουν δηλαδή να γεννήσουν,  οι νεαροί και νεαρές δεν δείχνουν την παραμικρή ευαισθησία να παραχωρήσουν τις θέσεις τους.

Και η ευθύνη είναι τεράστια για αυτή την συμπεριφορά, για το Κράτος, τους γονείς , τους εκπαιδευτικούς, την Εκκλησία, όλους μας, που επιτρέψαμε, με την πάροδο των χρόνων και της παροδικής ευημερίας, να εκθρέψουμε, έναν τέτοιο "στρατό" νέων ανθρώπων, άσπλαχνων, άτεγκτων, σκληρών και ανελέητων.

Και τώρα  «θερίζουμε» αυτές τις συμπεριφορές. Για πολλά πράγματα είμαστε υπεύθυνοι ως Έλληνες και πρέπει άμεσα να θεσπισθούν κανόνες από την Πολιτεία, να υπάρχουν διδαχές στις οικογένειες, στα σχολεία, στις Εκκλησίες, στην τηλεόραση, που έχει τεράστια ευθύνη για τα πρότυπα που επιβάλλει, παντού σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, να μην συμβαίνουν  τέτοια γεγονότα.

Νεαρή, νεαρέ,

δεν θα πάθεις τίποτα να παραχωρήσεις την θέση σου στον, στην έχοντα, έχουσα ανάγκη, την στιγμή μάλιστα που πηγαίνεις και γυμνάζεσαι και μάλιστα πολλές φορές σκληρά, που έχεις υγεία, θα πρέπει να αγαπάς, να συμπονάς, να βοηθάς όσους, όσες έχουν ανάγκη. 

Δεν πολυχρησιμοποιώ λεωφορεία, μετρό και λοιπά, αλλά μου έχει τύχη, λαθρομετανάστες, από τα βάθη της Ασίας, να δείχνουν σεβασμό και να παραχωρούν την θέση τους και ας έχουν πιθανόν ανάγκη να κάθονται, αφού ταλαιπωρούνται από την ανέχεια, και σίγουρα δεν είναι και τόσο γεροί, και μου έχει κάνει η συμπεριφορά τους κάλλιστη εντύπωση.

Σπάνια την βλέπω όμως από τα δικά μας παιδιά.

Κυβερνήτες τωρινοί και επόμενοι, κάνετε αυτό που οφείλετε στην κοινωνία. Δεν φταίνε τα παιδιά, φταίμε εμείς που τα αναθρέψαμε, που δώσαμε βάση στην υποτιθέμενη επιτυχία στη ζωή, με πτυχία, γλώσσες, καλές θέσεις εργασίας και παραβλέψαμε απαξάπαντες  τον χαρακτήρα τους, την συμπεριφορά τους, την ανθρωπιά που πρέπει να έχουν για τον πάσχοντα πλησίον τους.

ΟΣΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ, ας κάνουμε ότι καλύτερο , και σκηνές μιας εγκύου που στέκεται όρθια κρεμασμένη στην χειρολαβή στο λεωφορείο, με κίνδυνο να της συμβεί κάποιο κακό, του ηλικιωμένου που στηρίζεται στην μαγκούρα του, του πονεμένου, του εγχειρισμένου και των εχόντων ανάγκη, να έχουν μια θέση να καθονται, πρέπει να εκλείψουν,

ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΛΟΓΟ τον έχει η Υπουργός Παιδείας, Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ,Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ και ένα σωρό άλλοι παράγοντες και μη.

Κάποτε κάποιες αξίες πρέπει να γυρίσουν στην Πατρίδα μας.