Ηταν τελος του Δεκεμβρη

και ηρθε το κακο να μέ'βρει

που ημουνα μες στην σπηλιά

στης μανουλας την κοιλια

Ξενα χερια με τραβανε

και στη ζουγκλα με πετανε

το ταξιδι εχει αρχισει

απο Ανατολη σε Δυση

Στο σχολειο με μιά σάκα

ειχε ζορια μα και πλακα

μου εδωσαν μολυβι,γομα

και ενα φερμουαρ στο στομα

μου΄παν πως για να προοδευω

πρεπει να απομνημονευω

απ'εξω και παπαγαλία

 οτι γραφουν τα βιβλια''

μα αυτα που αποστηθιζω

ειναι  οσα θελω να γνωριζω

μα ενα ξερω οτι ουδεν οιδα

και ετσι προκοπή δεν ειδα

Τελευταιο θρανιο παντα

τα τσιγαρα μες στην τσαντα

διαγώνισμα ασπρη κολλα

μετεξεταστέος καθ'ολα

Πηγα στη μεγαλη πολη

γιατι εκει πηγαινουν ολοι

μια τεχνη να σπουδασω

πριν τις ευκαιριες χασω

Μου 'παν ''γινε αν θες λιονταρι

η αλλιως βόσκε χορταρι

γινε ο βραχος η το κυμα

γνε ο θυτης η το θυμα

Και περάσαν τρια χρονια

λες και κρατησαν αιωνια

και γυριζω στο νησι μου

που'χα αφησει την ψυχη μου

Μα η πατριδα με προσταζει

και σε μιά στολη με μπαζει

δυο χρονια ηταν και κατι

σε σκουρια μεσα κι'αλατι

Μα εζησα και βραδια ωραια

με τα αστερια για παρεα

κι'ειδα ολο το Αιγαιο

απ'το πηδαλιο το πρυμναιο

Υστερα πισω στο σπιτι

αετος μα και σπουργιτι

πότε ζεστη πότε κρυο

πότε μονος πότε δυο

Και έπειτα μία αγάπη βρήκα

που της έδωσα και προίκα

και έκανα φωλιά το σπίτι

 νοικοκύρη τον αλήτη

Μα η αγαπη είναι πλοίο

που μπαρκάρουν μόνο δύο

μα στο πλοίο μπήκαν και άλλοι

 πάει η αγάπη η μεγάλη

Υστερα χρόνια περνάνε

 όλα γύρω μου γερνάνε

κρύφτηκα πίσω από τοίχους

κλειστικα μεσα σε στίχους

Και η ψυχη αγκυρα ριχνει

κι'η πυξιδα λαθος δειχνει

και το σωμα μονο παει

και ο χρονος το νικαει

Κι'η ψυχη κορμι δεν εχει

να κρυφτει τωρα που βρεχει

και γυρευει νά'βρει σωμα

μεσ'το λασπωμενο χωμα

Μιά ιστορια ομως τελειωνει

οταν το καντηλι σωνει

μα εγω δεν θα την γραψω

ουτε θα τη υπογραψω

Α.Π.

συνεχίζεται..... ελπίζω