Τον πρωτογνώρισα πριν από μερικές δεκαετίες στη Στοκχόλμη. Είχε έρθει καλεσμένος του Ελληνοσουηδικού Συλλόγου για να μας μιλήσει για ένα θέμα του οποίου τον τίτλο δεν θυμάμαι αυτή τη στιγμή. Δεν έχει, όμως, καμία σημασία, όχι μόνον τώρα, αλλά ούτε και τότε όπως όλοι μας διαπιστώσαμε. Ο λόγος του φλογερός και άμεσος, ήταν σαν να σε πυρπολεί. Είχες την αίσθηση πως βρίσκονταν μπροστά σου, πως σε κοιτά στα μάτια με εκείνο το γαλάζιο, σαν τον Κυκλαδίτικο ουρανό, βλέμμα του και σε κάνει να θέλεις να πετάξεις, να γεμίσεις τα πνευμόνια σου με οξυγόνο ελευθερίας…

Αυτό που θυμάμαι ακόμα και μέχρι σήμερα και που θα θυμάμαι για όλη μου τη ζωή, έχοντας συνάμα την εικόνα του ολοζώντανη μπροστά μου, είναι τα τελευταία λόγια με τα οποία έκλεισε την ομιλία του τότε, αναφερόμενος στους διωγμούς και στις εκτελέσεις των αγωνιστών της Αντίστασης: «Τι ζητούσαμε, μωρέ; Να μπορούμε να τρώμε το ψωμί που βγάζαμε ελεύθερα, να αναπνέουμε και να μιλάμε ελεύθερα, να ερωτευόμαστε, σαν νέοι άνθρωποι που ήμασταν τότε, ελεύθερα».

Τα μάτια του είχαν βουρκώσει. Μαζί και τα δικά μας…

ΥΓ. Πριν από λίγο, άνοιξα την τηλεόραση για να ακούσω την ενημέρωση από τον καθηγητή Σωτήρη Τσιόδρα για τις εξελίξεις στο μέτωπο του κορωνοϊού. Ολοκληρώνοντας την ενημέρωση αυτός ο λαμπρός επιστήμονας και σπάνιος άνθρωπος, αναφέρθηκε λιτά και τρυφερά στο θάνατο του αγωνιστή Μανώλη Γλέζου («Τελειώνοντας θέλω να απευθύνω και εγώ σήμερα με όλους τους Έλληνες τον χαιρετισμό στον άνθρωπο, που ήταν ο πρώτος ήρωας της Εθνικής Αντίστασης». Στη συνέχεια συμπλήρωσε πως ο Μανώλης Γλέζος, με το κατέβασμα της σβάστιγκας από την Ακρόπολη, έδωσε το μήνυμα του αγώνα για την ελευθερία σε όλη την σκλαβωμένη Ευρώπη.), προσθέτοντας πως τον συνάντησε τυχαία πριν από κάποια χρόνια και πως του δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσει μαζί του. Η συνομιλία αυτή, είπε, του ήταν ευεργετική…(«Δεν θα ξεχάσω την ειλικρινή συζήτηση που είχα μαζί του πριν από μερικά χρόνια, σε μια εντελώς τυχαία αλλά ευεργετική για εμένα συνάντηση»).

Αυτό ακριβώς ένιωσα κι εγώ, πολλά χρόνια πριν, μετά από εκείνη την ομιλία του στη Στοκχόλμη και τη συνάντηση, το ίδιο βράδυ, μιας παρέας συντρόφων μαζί του σε ένα φιλικό σπίτι…

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!!!