Στου κόσμου την τεράστια μηχανή

μικρούλικο κι εγώ είμαι γρανάζι

που το λαδώνουνε απλά να λειτουργεί

και κάτι της παραγωγής να βγάζει.

Υπάρχουνε εργαλεία βασικά

που μάστορες καλοί τα κυβερνάνε

εγώ είμαι απ΄τα ασήμαντα μικρά

ροδάκια με δοντάκια που γυρνάνε.

Ώσπου τα δόντια μου σιγά - σιγά να σπάσουν

ώσπου τα κότσια μου να μη με βοηθούν

ώσπου τα μέλη μου πια όλα να γεράσουν

και τα χαρτιά μου για τη σύνταξη να βγουν.

Στο ατέλειωτο εργοστάσιο και γω

που αιώνιο δουλεύει χωνευτήρι

μου δώσαν κάτι να δουλεύω, για να ζω

στην πλάτη όμως έχω κουρντιστήρι.

Με κόλλησαν σ΄αυτή τη μηχανή

μου πήραν το μυαλό και τα όνειρά μου

με γύρισαν μια αρχική στροφή

μα κάθε μέρα χάνω την υγειά μου.