...χάθηκαν...

Ένα Πάσχα παράξενο,ιδιαίτερο

Μέιγμα αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας

Αντίθετα συναισθήματα

Η καραντίνα πάει κόντρα στους εθισμούς μου

Έχω την ικανότητα να μηδενίσω το κοντέρ της υπομονής ναι.

Ωραία μέρα σήμερα από αυτές που σε κάνουν να ποθείς ξανά ένα δροσερό καφέ φρέντο σε κάποιο μαγαζί με λιγοστό κόσμο(ποτέ δε συμπαθούσα την πολυκοσμία)

Νοιώθω κουρασμένος ωστόσο.

Χωρίς πολύ ενέργεια και διάθεση.

Βαρέθηκα τα τηλέφωνα,τις ευχές τις τυπικότητες.

Λίγοι μόνο άνθρωποι αξίζουν για μένα μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού μου.

Άλλες 11 μέρες για να ξεκινήσουμε την αντίστροφη μέτρηση ως το καλοκαίρι του οποία η φλόγα θα ανακόψει τη μεταδοτική μανία της επιδημίας.

41 μέρες,σχεδόν 6 εβδομάδες,η ζωή η δική μου και πολλών άλλων έγινε διαφορετική.

Μια έγκυος γυναίκα αλλάζει τη ζωή της για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.

Για 9 μήνες ήτοι 36 με 40 εβδομάδες.

Με ένα σωρό στερήσεις.Με το σώμα της να αλλάζει και να γίνεται παχύ και άσχημο.

Είδες που τελικά στη ζωή συμβαίνει να ''γκαστρωθείς'' και να πρέπει να υπομένεις?

Βαρέθηκα να ακούω ''κουράγιο'' και ''υπομονή''...

Αληθινά έχω ανάγκη να ξαποστάσω λίγο κάπως...πριν μηδενίσω ξανά το κοντερ της υπομονής μου ώστε να αντέξω.

Κανείς δεν εγγυάται πως όλα θα πάνε καλά,καθώς υπάρχουν ακόμη μερικοί ανεγκέφαλοι ανώριμοι συμπολίτες μας των οποίων εχθρός είναι το πρόστιμο που θα πληρώσουν και το κράτος και σύμμαχος η κομπίνα και το...sms.

Να δω τι θα γίνει την εργατική πρωτομαγιά.

Πόσοι αγανακτησμένοι μπινέδες θα κατέβουν στους δρόμους σε μια φονική για την ανθρώπινη υγεία συσπείρωση,να διαδηλώσουν για την οικονομική καταστροφή τους,να φωνάξουν ότι πεθαίνουν γιατί δεν έχουν να φάνε,ενώ η πείνα είναι κι αυτή ένα σημάδι ζωής.

Αν ήταν νεκροί δεν θα μπορούσαν να πεινάσουν,να διεκδικήσουν,να τραφούν.

Κι αν η καραντίνα της κοινωνίας τους φάνηκε υπερβολική και σκόπιμη από επιτήδιους να τους φτωχύνει,αν θέλαν μια κοινωνία ανοιχτή με μέτρα υγιεινής και προστασίας,ας αναρρωτηθούν αν θα μπορούσαν να τα τηρήσουν...τη στιγμή που πολλοί από αυτούς έδειξαν περισσή ανωριμότητα στην τήρηση των ήδη υπάρχοντων μέτρων.

Είμαι απαισιόδοξος λοιπόν,γιατί ο άνθρωπος τελικά είναι ζώο που γκαρίζει αν του κλέψεις το σανό του κι αν τον δέσεις με κοντό σχοινί.Κι ο ιός είναι μοιραία φονικός για ζώα.Δυστυχώς.