Σάββατο 04/04/2020 - 13:56

Πέθανε μετά από 288 μέρες απεργίας πείνας η Χελίν Μπολέκ, μέλος του συγκροτήματος Grup Yorum

Η απεργία πίνας φαντάζει σαν το τελευταίο βήμα,

όταν η αξιοπρέπεια φτάνει στο έσχατο σημείο.

Όταν οι νόμοι τους παραβιάζουν την υπόσταση του ανθρώπου.

Όταν είναι γεμάτες οι άδικες φυλακές τους,

σήμερα πια  σε όλο τον κόσμο.

Όταν φτάνεις να προτιμάς να πεθάνεις γιατί το να ζεις έτσι,

δε χωρά μέσα σου.

Ξέρεις πως δε νοιάζονται γι ένα νεκρό παραπάνω.

Μετά τους τόσους πολέμους που κάνουν μόνο ο αντίκτυπος στην κοινωνία τους δυσκολεύει κάπως,

Αλλά να έτσι γιατί το κουράγιο η απελπισία η πίστη φωνάζει πως πρέπει να αντιδράσουμε.

Γιατί οι δικές μας σφαίρες είναι τα ίδια τα κορμιά μας.

Αυτοί είναι σκληροί επιδέξιοι τσαρλατάνοι ειδικοί στο ξεζούμισμα του εργάτη

στην υπερεκμετάλλευση των πόρων του πλανήτη.

Μα πως μπορείς να δεχθείς να πεθαίνεις εσύ που αγαπάς τόσο τη ζωή.

Σαν τραγουδάς φτιάχνεις συγκινητική έπαρση, επανάσταση και αγώνα σε κάθε καρδιά.  

Γύρο μας τριγύρω, φυλακές αλυσίδες κάγκελα!

Και η φωνή σου οι νότες σου σα το σπουργίτι

πετούν και περνούν ανάμεσα μας.

Κάθονται στην καρδιά για να ξαποστάσουν!

Με τα νύχια με τα γυμνά μας χέρια που με αυτά σκάβουμε

το δρόμο της εκπλήρωσης των ονείρων.

Είναι τρομερό να παλεύεις απέναντι στα σιδερόφρακτα τανκ και τους πυραύλους.

Να στέλνεις το μήνυμα σε ένα λαό που δε θέλει να κάνει πίσω.

Τα τραγούδια σου βοηθούν να μαθαίνει ο λαός ότι μπορεί,

ότι πρέπει να ξεπεράσει τα όρια του σάπιου τους καπιταλισμού.

Καλύτερα παρτιζάνος στα ψηλά βουνά

του καθαρού αέρα. . . . κλέφτης, 

λεύτερος σα το πουλί σα. . . . νότα στο δοξάρι,

φεγγοβόλα κόρη, φιγούρα πανώρια του ονείρου , καταμεσής Φλεβάρη.

Παρά νωθρός και μισοταϊσμένος αυτολογοκριμένος

με ρεκλάμες πρωθυπουργικές, φιλιά και χειραψίες

για να κοιμίζεις τον λαό με τέχνη νεκρή ενός κάποιου επιπέδου.