Περνούν τα χρόνια κι ανασαίνεις βαρετά.

Το βογκητό της γης αρχίζει να ξεσπάει!

Ο καπετάνιος μεθυσμένος οδηγεί

κι εσύ δεν νοιάζεσαι να μάθεις που σε πάει!

Έχουν κλειδώσει του μυαλού σου τα κελιά

και έχουν πάρει τα κλειδιά να μη φοβάσαι!

Οι ήρωες γινήκαν γραφικοί,

τα ιδανικά σου βγάλαν στο σφυρί κι εσύ κοιμάσαι!

Η θεωρία την ψυχή σου τσαλακώνει

κι εσύ με οινόπνευμα ποτίζεις το κορμί να μην κρυώνει.

Ανήμπορος να πολεμάς, ελπίζεις πως θα γίνει κάποιο θαύμα!

Στης παραζάλης το σεργιάνι προσπαθείς να βρεις το κάρμα.

Ο καπετάνιος μεθυσμένος οδηγεί

κι εσύ δεν νοιάζεσαι να μάθεις πού σε πάει!

Στον διάβολο πουλάει την ψυχή

όσων με κόλπα βρώμικα τους ξεγελάει!

Οι ήρωες γινήκαν γραφικοί,

τα ιδανικά σου βγάλαν στο σφυρί

κι εσύ κι εσύ κοιμάσαι!

Όταν ξυπνήσεις στης ζωής τον τελειωμό

και ταξιδέψεις ως τον έβδομο ουρανό,

θα δεις μέσα στα σύννεφα κρυμμένα

μικρού Θεού παιχνίδια πεταμένα!

Όταν ξυπνήσεις στης ζωής τον τελειωμό

και ταξιδέψεις ως τον έβδομο ουρανό,

θα δεις μέσα στα σύννεφα κρυμμένα

μικρού Θεού παιχνίδια ματωμένα!