...αυτό τον Αύγουστο;

Η ζωή σε "πάγωμα" και ακινησία

Τίποτα δε θυμίζει άλλες χρονιές

Η ζέστη τα τζιτζίκια και οι τηλεοπτικές εκπομπές του Μπλέτσα στο Happy Traveller φέρνουν μια μικρή γεύση καλοκαιριού

Πού να πάω;Εκεί που πάνε οι πολλοί;

Όχι.

Η μοναξιά έγινε αξία κι ασπίδα κατά της συνεχιζόμενης επιδημίας.

Κι εγώ τ ακούω όλα αυτά ως αποσβολωμένος θεατής

Έχω μουδιάσει και δε μπορώ ούτε να φοβηθώ ούτε να αψηφήσω τα δεδομένα

Έτσι κάθομαι και περιμένω πιπιλώντας το πονεμένο δόντι μου να μ ανακουφίσει λίγο χαρίζοντάς μου στιγμιαία γαλήνη.

Ο Σεπτέμβρης πλησιάζει απειλητικά 

Όμως κάτι έχω στο μυαλό μου για να στρώσω το χαλί να τον υποδεχτώ

Φέτος δεν έχει Κρήτη και διακοπές το νησί του πολιτισμού και της φυσικής ομορφιάς...των παδικών αναμνήσεων και των μαντινάδων που συνοδεία λύρας νανουρίζουν το φεγγαράκι καθώς λάμπει και καθρεφτίζεται στη λίμνη του Αγίου Νικολάου Λασιθίου...