Έχοντας ελάχιστη έως μηδαμινή γνώση στα θέματα τεχνολογίας, σκεφτόμουν ότι το πιο πολύπλοκο μηχάνημα που χρησιμοποιώ η χρησιμοποίησα, είναι ένα φθηνό laptop που παλεύω κάθε μέρα να μάθω και κάτι παραπάνω από τις λειτουργίες του. Σήμερα όταν ήρθε η στιγμή να το κλείσω συνειδητοποίησα πώς αυτό το τεχνολογικό για μένα θαύμα , ανοίγει και κλείνει με το πιο απλό ίσως εξάρτημα του .. ένα μικρό στρογγυλό πλαστικό κουμπί...Και όπως πάντα και συνηθισμένα για μένα, το προβληματικό λογισμικό του εγκεφάλου μου (ναι έχω εγκέφαλο) έκανε τη σύνδεση.... Αν το απλό πάτημα ενός κουμπιού, μικρού πλαστικού κουμπιού ,βάζει σε λειτουργία ένα τόσο πολύπλοκο μηχάνημα , τότε εχουν δίκιο όσοι λένε ότι ο κάθε άνθρωπος,και δεν υπάρχει πιο πολύπλοκο μηχάνημα από αυτόν, έχει και το κουμπί του. Αυτό λοιπόν πρέπει να σημαίνει δύο πράγματα Ότι πρέπει να κοιτάξεις να βρεις αυτό το απλό κομμάτι της ψυχής του και να το πατήσεις για να αρχίσει να δουλεύει και να δημιουργεί αποτέλεσμα ,και όταν υπερθερμανεί να το κλείνεις για να επανέλθει στην κανονικότητα του.Άρα την πιο σημαντική δουλειά την κάνει αυτός που ξέρει ποιο είναι το κουμπί του άλλου και το ανοίγει και το κλείνει την κατάλληλη στιγμή. Χωρίς αυτόν κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει και να προσφέρει αυτά που μπορεί...Γιατί δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα κανένα μηχάνημα που να πατάει μόνο του το κουμπί του της εκκίνησης και του τερματισμού λειτουργίας.