ΖΩΗ  ΘΑΝΑΤΟΣ

δεν ξαναμπαίνει ποτέ στο παλιό του το δέρμα το φίδι

δεν θα επιστρέφει ποτέ  ,το φαρμάκι που μου έδωσες και ήπια , στην μαύρη καρδιά σου

 δεν θα γυρίσουν ποτέ μες στο στόμα σου οι σκληρές σου οι κουβέντες , που ξεστόμισες ήδη 

 πάνω στα χείλη σου δεν θα ξανάρθει ποτέ το κραγιόν ,στο λαιμό του που του άφησες  με τα φιλιά σου

Ούτε και εγώ σου ζητάω κάτι πίσω από όσα έχω δώσει

μόνο άφησέ με να' ρθώ και να πάρω ,του έρωτά μας το πτώμα , να το θάψω , που τον έχεις σκοτώσει

δεν θα ανθίσει ποτέ το ξερό το λουλούδι  στο στεγνό μέσα βάζο , που στον μίσχο του γέρνει

 ούτε του δέντρου η κορφή ,  πού το  ξερίζωσε η θύελλα και το γκρέμισε χάμου, ουρανό ξανά θα κοιτάξει

και δεν θα μπουν οι υποσχέσεις και οι ελπίδες στις βροχές  που το σύννεφο φέρνει

και στο λιμάνι θα γεράσει ο ναύτης , προσμένοντας χρόνια  το μπάρκο, σε πλοίο που έχει βουλιάξει

μα αν  θα πρέπει κάποιος να ζήσει προτού να πεθάνει

στον θάνατο μέσα μαζί σου , χιλιάδες φορές έχω ζήσει , και τούτο μου φτάνει

Α.Π.