Εσύ που κρύβεσαι στον πάτο της αβύσσου

Εσύ που νόμισες για πάντα ειν η ζωή σου

Που τόσα χρόνια με πάθη κυβερνάς

Κι όλες τις πέτρες ανάποδα γυρνάς..

Όλοι κατάλαβαν που θέλεις να το πάς!

Είχα ένα κόμπο τελευταία.. δεν μπορούσα

να μιλήσω

Με δοξαριές υφαίνω τον καημό

και πλέκω δίχτυ σταυρωτό για να σε ντύσω

Είχα ένα κόμπο τελευταία.. δεν μπορούσα

να μιλήσω.. να τραγουδήσω

Τώρα νομίζεις να ξεφύγω δε μπορώ

απ τον βυθό σου

Μα εγώ είμαι Έλληνας στα αστέρια κατοικώ

και στο μυαλό σου

Είχα ένα κόμπο τελευταία.. δεν μπορούσα

να μιλήσω

Μα τώρα βρήκα το κουράγιο να σου πω

Άντε αγαπήσου