Την ύστερον τη φήμη δεν εσκέφθεις ποτέ.

Το μέγα χρήμα δε φίλησες.

Το κρέμιον  και το σκόρδιον  συνεχή παρέα έχουσι

ομού με τα της σκληρής κουραμάνας.

Ποτέ στα τυχερά παιχνίδια δε στάθηκες.

Τα κρυφά στολίδια της καρδιάς σου

όμοιο στεφάνι Χλομό, η αβρότητα της συμπεριφοράς σου.

Στα Καθαρά χέρια σου η εφημερίδα και καφεδάκι στην αυλή.

Εκεί κάτω απ' το πλατάνι μετά το λιόγερμα της Κυριακής

ουζάκι κι ελιές με στουμπιστά κρεμμυδόφυλλα.

Τα χαδιάρικα μάτια της Ουρανίας λάμπουν ευτυχισμένα.

Καθώς ο ύπνος κοντοζυγώνει, το ζαλισμένο κεφάλι τους

στο κρεβάτι τους οδηγεί, το πρωινό φρέσκους να τους βρει.

Στη δουλειά κρεμάνε τα εργαλεία μιας και το σωματείο τραβά για απεργία.

Κι είναι το πράγμα σοβαρό το μεροκάματο φτωχό

Θέλουν ξύλα για τη φωτιά να έχουν σχολειό για τα παιδιά.

Είναι η αγάπη στήριγμά τους μα έχουν τα αφεντικά μπροστά τους.