Σεργιάνι βγαίνει ο καημός
νυχτιές διχώς φεγγάρι
φορά τα ράσα κι ο λυγμός
δένει σφικτό ζωνάρι

Κρυφά στα χέρια του κρατά
του πόνου τα νυστέρια
και όλα σου τα κρίματα
μ' ακούμπησε στα χέρια

Και σεργιανά στα γαλανά
τα πλάνα σου τα μάτια
που μ' έκλισαν παντοτινά
και σκόρπισα κομμάτια

Της τύχης μου τα βήματα
μπλεχτήκανε κουβάρι
μπλεγμένα μαύρα νήματα
στου πόνου το νταμάρι

Ύπνε π' απλώνεις τα φτερά
σκύψε να μ' αγκαλιάσεις
τα κάλπικα τα δολερά
φιλιά της να σκεπάσεις

Γιατί με σέρνουν σε γκρεμό
στης λήθης το πηγάδι
που εκεί δεν έχει γυρισμό
στα έγκατα του Άδη...

Δημιουργός:  Αναστάσιος. Π. ( Ακρίτας )

Διευκρίνιση : H δημοσίευση των στίχων δε συνεπάγεται παραχώρηση των πνευματικών δικαιωμάτων