Σήμερα τα ξημερώματα πέρασα έξω από το παλιό μου λύκειο.
Οι τοίχοι ίδιοι κι απαρράλακτοι.
Ο λυκειάρχης σε άλλη ζωή.
Οι μαθητές ποιός ξέρει.Οι πιο πολλοί ενήλικες ίσως με δικά τους παιδιά.
Ο χρόνος την πέτρα δε την αλλάζει.
Ζήλεψα την αθανασία των κεραμιδιών της σκεπής του παλιού κτηρίου που η ιστορία του κρατά από παλιά.
Πόσων περιστεριών τα μυστικά έμαθαν.
Πόσες αλήθειες.
Πόσο δάκρυ ουρανού,πόσες ανατολές πόσα σκοτάδια έζησαν.
Πάντα κάτοικοι της στέγης του αιώνιου σχολειού.
Αυτού που θα υπάρχει ακόμη κι όταν η ψυχή μου πάρει απολυτήριο από το κτίσμα του σώματός μου...
και πάει σα περιστέρι να κουρνιάσει εκεί...
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |