Ο χρόνος τρέχει διαρκώς.

Όταν είσαι αδρανής οι στιγμές περνούν μπροστά σου με ταχύτητα φωτός σαν ανέγγιχτα ζαχαρωτά.

Πόσες από αυτές μπορεί να χωρέσει η βάρκα του 1 δευτερολέπτου...σε χώρο που έίναι κοντά σου.

Το δευτερόλεπτο έχει άπειρες στιγμές αν σκεφτεί κανείς πως η σκέψη έχει την ταχύτητα του φωτός το οποίο φτάνει ως το φεγγάρι σε αυτό το χρόνο.

Διανύει όση απόσταση έκανε το παλιό μας τογιότα σε 30 χρόνια.

Μια στιγμή χρειάζεται για να αναλογιστείς πόσο γρήγορα πέρασαν οι δεκαετίες αυτές και από παιδί έγινες μεσήλικας.

Οι στιγμές δε σου ανήκουν,αλλά μπορείς να τις κάνεις δικές σου αν τις ζήσεις.Αν συμμετέχεις ενεργά στα σκηνικά τους,ως ηθοποιός χωρίς πρόβα.

Για να γίνει αυτό όμως θα πρέπει να αγαπήσεις τόσο τον εαυτό σου,ώστε να αγκαλιάσεις τους φόβους και τα λάθη του...

Στιγμές...τι δυνατή έννοια...

Πόσες σπατάλησα για να γράψω αυτό το κείμενο...