Λευκοντυμένη νύφη, λουλούδια τη στολίζουν λευκά.

Την ακολουθούν σε πομπή μακρινή φωνές, εικόνες, μυστικά μυριάδες,

κρυμμένα στολίδια στη μνήμη μας. Πλουμίδια που έρχονται από μακριά.

Σπίθες κουβάρια, μουσικές,

ανάγλυφα καμωμένες νόστιμες γεύσεις μακρινών πατρίδων,

ζωντάνεψαν και μπλέχτηκαν  σε τούτον εδώ τον τόπο.

Σμίγουν σε μανιασμένο πέλαγο με μυρωδιές τ’ Απρίλη,

στεφάνι πλέκουν γιορτινό σ’ αμπέλι με ροδίτες.

Που λυγερές κορφολογούν σκαλίζουν το τρυγούν το

Να το ποδοπατήσουνε, μούστος κρασί να γένει.

Καλόπιοτο γλυκόπιοτο στου γάμου το τραπέζι.

Το στοχασμένο το αύριο ρωτά κρυφά στενάζει.

Ποιοι πόνοι γέννας ποιοι καημοί έρχονται και φεύγουν;

Λευκά τα σύννεφα λευκά κυματισμένα

στη νυφική μας τη γιορτή σα μια σφραγίδα είναι.

Νύφη ντυμένη στα λευκά με λεμονιάς λουλούδια

με τα Απριλιάτικα φιλιά τα πράσινα τα φύλλα. 

Άνοιξη μοσχομύριστη γεμάτη με στολίδια

Άνοιξη χλομοπράσινη της νιότης το τραγούδι

φωνές τραγούδια από Πούλια και ζωγραφιές του Μάη.