Ακολουθώντας το μονοπάτι που διασχίζει την πλαγιά του Λυκαβηττού και περνά μέσα από πρασινάδες και πεύκα με τη μυρωδιά της φύσης στα ρουθούνια μας,φτάσαμε στο πιο ψηλό σημείο της οδού Λουκιανού.

Εκεί,σε ένα σκιερό σημείο βρισκόταν ένα παγκάκι με μια καρδιά.

Ξαποστάσαμε για λίγη ώρα κι ονειροπολήσαμε.

Ήταν ένας ωραίος αναζωογονητικός περίπατος.

Μια ξεχωριστή νότα στην φρικτή ρουτίνα της επιδημίας.