Δεν ήταν επιλογή αρχικά

Ήταν μονόδρομος.Ανάγκη.

Έτσι συμβαίνει όταν οι άνθρωποι γύρω σου σε απογοητεύουν.

Όχι για σοβαρούς λόγους αλλά γιατί ο καθένας ζεί στην κοσμάρα του κι εγώ δεν αποτελώ εξαίρεση

Τί δουλειά έχω εγώ με τον κόσμο του καθώς πρέπει παλιού συμφοιτητή μου Δημήτρη,που έχει σύζυγο και 2 παιδιά;

Τι κι αν θα μπορούσαμε να κάνουμε υπέροχο μουσικό δίδυμο,να γελάσουμε ενθυμούμενοι τα παλιά,να χτίσουμε νέες αναμνήσεις;

Η πόρτα του είναι κλειστή για μένα

Το διαπίστωνα κάθε φορά που τη χτύπησα έστω για τις τυπικές γενέθλιες  ευχές

Αμ ο άλλος ο μάγκας ο Πέτρος;Σε παρόμοια φάση 

Καθένας κοιτά τις δουλειές του και τίποτα άλλο

Δεν υπάρχεις για αυτούς δεν υπάρχουν για σένα

Ούτε καν ο παλιός καλός μου φίλος ο Άκης

Ένα φάντασμα έγινε...ένα σύννεφο διαλόγου στα what s up

Κι η Νάσια ο μόνος άνθρωπος που αληθινά αγάπησα...σχεδόν έχει απομακρυνθεί από μένα και δεν μπορώ να την κατηγορήσω για αυτό.Είναι ίσως η μόνη που πραγματικά έχει λόγο να φύγει.

Η ζωή λοιπόν έίναι αφόρητα μοναχική.

Ποτέ δε θα "πουλήσω"τον εαυτό μου σε αναγκαιότητες και δε θα κάνω παρέα με τοξικά άτομα!Το αρνούμαι πεισματικά!

Αυτές οι συναναστροφές σε αφήνουν όλο και πιο λίγο κάθε φορά.

Τα μαθήματα μουσικής από την άλλη...μου δίνουν τόση στιγμιαία χαρά...όσο και ο εσπρέσο που πίνω όταν τα παρακολουθώ..

Τελειώνουν και αυτά δυστυχώς...σταματούν για καλοκαίρι

Για να πάνε οι μαθητές διακοπές

Για ένα μαθητή μόνο οι διακοπές του είναι τα μαθήματα τα ίδια

Τελικά στο χάρτη της συνολικής πραγματικότητας είμαι ένα τίποτα 

Δεν υπάρχω παρά μόνο για εμένα τον ίδιο

Δε διαφέρω στο ελάχιστο από τις άλλες ανθρώπινες κουκίδες που καθεμιά από αυτές θεωρεί τον εαυτό της πότε ξεχωριστό πότε ξεχωριστά αδικημένο...