Στα γκρίζα κτήρια  αμμουδιές 

Στολίζουν την εικόνα 

Και το γαλάζιο του ουρανού 

Κλέβει θαλάσσης χρώμα

’νεμος μ' αύρα ενός νησιού

Δροσίζει το κορμί μου

Έχω χαρά μικρού παιδιού

Είν άσβεστη η ορμή μου

Καλοκαιριού χτυπά καρδιά

Δίνει παλμό στην πόλη

Βάζει στ αμάξι μου κουπιά

Γλάροι πετούν στην πλώρη

Ανοίγω διάπλατα πανιά

Φεύγω απ το λιμάνι

Αφήνω πίσω τη στεριά

Της θλίψης μου την πλάνη

Το κύμα έχω για οδηγό

Τον ήλιο σύμμαχό μου

Δελφίνια στη θαλαμηγό

Βουτάνε στο πλευρό μου