Τα φαντάσματα της μνήμης μου

Οι αμαρτίες της ζωής μου

Τρέχουν μαζί,

τα μίση και καημοί ξαπόστασαν

καβάλα σε λεπτοδείκτες ατσάλινους.



Μια κουκουβάγια ένας σοφός μπούφος

κρεμασμένος στο τελευταίο κλαρί

τυφλωμένος από το πολύ φως

κρύβει τις συμφορές που μέλλονται να έρθουν



Στις μεγάλες κατηφορικές πλαγιές

το πράσινο χορτάρι σκαρφαλώνει

προς τα άστρα, λαμπερό και ήσυχο.

Κοιτά στο βάθος τον πάτο της κοιλάδας.



Στο κρύο του αιώνα,

γλιστρά μια σταγόνα μέλι.

Κομματιάζει τη ζεστή ανάσα.

Τυλιγμένος με την άχνα της

Σάβανο για το ταξίδι.



Εδώ φυτρώνουν παπαρούνες

Γιούλια, χιώτικες τουλίπες

εκδικητικά πεισματάρικα

Για το άσβεστο γινάτι και το δικό σου πείσμα.