Ενώ οδηγούσα στην χειμωνιάτικη πρωινή Αθήνα

Με το τραύμα της εξαίρεσης ενός φρονιμίτη νωπό

Σαν έφηβος που πλήγιασα το γόνατό μου στην αλάνα

Συνομίλησα με τον πατέρα μου 

Έγινε έντονη μα ειλικρινής κουβέντα 

Που μου κανε καλό στην ψυχή

Σα στάλα βροχής στο ξερό παρτέρι

Στο τέλος καθησα να πιώ ένα μοναχικό καφέ να πανηγυρίσω τη μικρή μου νίκη  παρέα με τα γιορτινά στολίδια του καφέ,τα αγιο βασιλάκια και το Χριστουγεννιάτικο δέντρο της πλατείας

Να νοιώσω το πνεύμα μου να γαληνεύει πρόσκαιρα...