Ο Άρης
Μορφή του τέλους της δεκαετίας του 90 και των αρχών του Μιλένιουμ
Ήταν ο τσάτσος που παρουσίαζε την Άντζελα,την πιο όμορφη ιερόδουλο των Αθηνών
Μια "Ζωή Λάσκαρη" των κόκκινων φαναριών
Στ αλήθεια Πεντάμορφη...ξεχώριζε σ ένα κόσμο καβλωμένων τεράτων που πάσχιζαν να τιθασεύσουν τη σάρκα της έναντι σεβαστού αντιτίμου...
Ξανθιά ψηλή κορμάρα 1,75 με φονικό χαμόγελο και αγαλματένιο σώμα που κάλυπτε τη γύμνια του μόνο με ένα σετ προκλητικών εσωρούχων και ένα ζευγάρι σέξυ ψηλές μπότες ως το γόνατο...
Κι ο Άρης εκεί...ένας καραφλός ισχνός εξηντάρης που κούτσαινε...και κάλυπτε την καράφλα του με ένα μπερέ γιδοβοσκού... να την παρουσιάζει με μοναδική θεατρικότητα καθώς η Θεά σαλόναρε στο παρακμιακό σαλόνι του οίκου ανοχής της οδού Διδύμου
"Που είναι το παιδί?"
Ρώτησε τον Άρη μια φορά που χα φύγει να μαζέψω τα 30 αργύρια του εισιτηρίου της παράστασής της
Κι όταν επέστρεψα γεμάτος ευτυχία που η σταρ θα με ανέβαζε στον ουρανό για λίγο
Σα με είδε ο Άρης αναφώνησε
"Να το παιδί"...δείχνοντας εμένα..."να και το δελφίνι" υποννοώντας την Άντζελα
Ο Άρης είχε μια "γκέυ" εκφορά λόγου και μιλούσε με ένα ιδιαίτερο αξάν στην προφορά του σαν πρόσθετε γαλλικές λέξεις στην εκφραστική του φαρέτρα.
Τα χρόνια πέρασαν η Άντζελα εξαφανίστηκε και ο μεσόκοπος τότε Άρης γέρασε
Σε μια πολύ μεταγενέστερη μπουρδελότσαρκα με ένα κολλητό τον πετύχαμε ως παλαίμαχο πλεον τσάτσο σε ένα μπουρδέλο της οδού Φυλής...όταν με είδε γούρλωσε τα μάτια του με έκπληξη...και σε κλίμα συγκίνησης αναφώνησε
"Τούτο δω το παιδί το χω μεγαλώσει"
Ρίξαμε ένα γέλιο με τον κολλητό...
Τι μορφή αυτός ο Άρης...
Δυό τρείς φορές που δεν είχα χρήματα με έβαλε και τσάμπα μέσα
Κι είπε "σε συμπαθεί ο Άγγελός μου"
Πάντα σκάρωνα μικρά ποιήματα για την Άντζελά του...σαν τελείωνε η παράσταση κι ολοκλήρωνε το "νούμερό" της...της τα πέταγα σαν τριαντάφυλλα για να της πω "ευχαριστώ για τις στιγμές"
"Δεν είσαι κορίτσι της μιας,αλλά των χιλίων και μιάς νυκτός" της είχα πει κάποτε
Στον δε Άρη,ένα απόγευμα που αποχωρούσα από τον οίκο κι είχα συνευρεθεί μόλις με μια πιτσιρίκα της απογευματινής βάρδιας ,είπα(χαριτολογώντας πάντα):"Είσαι ουρανός...το πρωί έχεις τον Ήλιο(Άντζελα)το βράδυ τη Σελήνη(την απογευματινή πιτσιρίκα)
Ο ουρανός αυτός πάντα θα είναι γαλανός και αιώνιος ...
Μια εμβληματική μορφή ο γαλλόφωνος "μεσιέ" του μισοσκόταδου των ερυθρών λαμπτήρων...
- Στείλε Σχόλιο
Photo courtesy of Sotiris Kouvopoulos - www.cadu.gr Template design by Jorge |