Έπεσε αστραπόβροντο με τούτο τον χορό

εδώ τελειώνει ο θάνατος και όλο το κακό

οι βράχοι ψιθυρίζουνε ένα παλιό τραγούδι

ο ουρανός ζεστάθηκε φύτρωσε το λουλούδι.

Η σκόνη που πασπάλιζε τη σκοτεινή ψυχή

τινάχθηκε και χάθηκε σε μια μόνο στιγμή

οι άγγελοι κρεμάσανε μικρό λευκό σεντόνι

και το καντήλι άδειασε τελειώνει το καψόνι.

Οι αγκώνες κρατηθήκανε και οι ώμοι αγκαλιά

τα πόδια ξεδιπλώθηκαν πατήσανε γερά

τα πάθη τσαλακώθηκαν τρύπησαν σαν ψυγείο

του πάγου που έλιωσε το υγρό έπνιξε το θηρίο.

Η κόρη σέρνει τον χορό στην άκρη του γκρεμού

παλιό τραγούδι άναψε το φως του φεγγαριού

πάνω σε αυτόν τον χαλασμό οι ζωηροί φλογίζουν

του κόσμου οι απόκληροι τα τέκνα τους βαπτίζουν.

Έπεσε αστραπόβροντο με τούτο τον χορό

εδώ τελειώνει ο θάνατος σε ένα ψηλό βουνό

το ξέρουν οι ανυπότακτοι το λεν τα καριοφίλια

όσοι δεν το κατάλαβαν κοιτούν από τη γρίλια.

Tα δάχτυλά τεντώνονται στ’ αυλάκια του βιολιού

η συγχορδία ξεγλιστρά σαγήνεψε τον νου

του κόσμου όλου οι μουσικές φτάνουν στον Παρθενώνα

και απ' εκεί οι σταυραετοί τραγούδι ως τη Γκιώνα.

Με υγρά εννέα όγδοα τα χείλη ξεδιψούν

ενώ οι φωτιές που φάνηκαν σε δρόμους οδηγούν

ο χάρος το καπέλο του βγάζει μες την ευλάβεια

από το μεσοπέλαγο σφυρίζουν τα καράβια.

Η κόρη σέρνει τον χορό στην άκρη του γκρεμού

το φόρεμα της κόκκινο απ' το αίμα του Χριστού

που αναβλύζει απ’ την πληγή ανάμεσα στα στήθη

και δεν αφήνει τα όνειρα να σβήσουνε στη λήθη.