Τι αποκαρδίωση τι κρίμα.
 καθώς τα όνειρα εκείνα
που λαβωμένα έγιναν θρύμμα
Κλαδάκια λες που επάνω τους
μαράθηκε ο ανθός
να πέφτουν μυστικά,
κι' αθόρυβα - στο μνήμα

Ενώ θα κλείνουν
τα φτερά τους πληγωμένα,
τη μέρα που τη λύτρωση
τους θα ζητούν
Φτωχά μου όνειρα
ανθάκια μου θλιμμένα
χαθήκαμε υμνώντας
τον Έρωτα θα πουν.

Δημιουργός: Ακριτας, Αναστάσιος. Π.

acritas21@gmail.com