Έφτασε το σούρουπο. Άλλο ένα απόγευμα που η πραγματικότητα και οι αλήθειες της ζωής ανέτρεψαν κάθε σχέδιο ή σκέψη που είχε προηγηθεί κάποιες μέρες πριν. Όλα όσα σχεδίαζα  πετάχτηκαν νωρίς στο ντουλάπι του ανεκπλήρωτου. "Δεν πειράζει", είπα, " την επόμενη φορά" και πήρα το μολύβι μου να σχεδιάσω κάτι άλλο. Μα να! Απρόσμενη πάλι η αλλαγή της τελευταίας στιγμής και το νέο σκίτσο σβήστηκε. Έμειναν μόνο τα ίχνη από τον γραφίτη στη χάρτινη ψυχή μου π' αποζητά το χρώμα, το γαλάζιο, το κόκκινο, το μωβ.

Πονάει το σώμα. Λυζίζουν οι ώμοι, η πλάτη... Βαραίνουν πάνω τους τα πρέπει κι οι ευθύνες. Κι όμως σηκώνω ακόμη τα μάτια και το πρόσωπο ψηλά. Κοιτώ ευθεία  τη θέα που αγαπάω - το κάστρο πάνω από τη θάλασσα - ανασαίνω  τον ήλιο που έχει χαθεί πίσω του κι έδωσε τη θέση του σε μια σελήνη - δρεπάνι. Αφήνω τα δάχτυλα να κυλούν στο πληκτρολόγιο σε αυτό το αυτοσχέδιο γραφείο που διάλεξα γι΄απόψε, να πλέκουν λέξεις και εικόνες.Κι ας λείπει εκείνο το χέρι που μέσα του θα πλέκονταν, για να ανακουφιστεί η καρδιά, Ας λείπει εκείνη η αγκαλιά που θα ήταν απάγκιο για λίγο στην καταιγίδα της ζωής μου.

Πιάνω τον εαυτό μου ν΄αναζητά το πρόσωπο στο πλήθος που περιδιαβαίνει ξέγνοιαστο. Ξέρω πως δεν θα το δω, δεν θα βρεθεί ποτέ πια απρόσμενα μπροστά μου να μου χαμογελασει πάλι. Ρίχνω κλεφτές ματιές σε ένα τηλέφωνο που δεν θα χτυπήσει, να μου θυμίσει ότι νοιάζεται για μένα, να μου δώσει δύναμη στο ξεκίνημα από το μηδέν.Περίεργο που δεν νιώθω πόνο, παρά μόνο ένα τσίμπημα. Προφανώς η μοναχική πάλη είναι βίωμά μου, δεύτερο δέρμα μου. Έπαψε πια να είναι αγκομαχητό και βάσανο, έγινε ελευθερία - θα έλεγα το τίμημα για την ελευθερία, μα και σε όσα ήταν φυλακή πάλι η μοναξιά κυριαρχούσε. 

Τουλάχιστον τώρα μπορώ να πω πως είμαι ένα γεράκι. Μπορώ να πετάξω ψηλά, να κατακτήσω την κορφή χωρίς κανένας να μου δένει τα πόδια, να μου κόβει τα φτερά. Θα βρεθούν εμπόδια πολλά στον δρόμο μου. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει, όταν η φωλιά σου είναι χτισμένη στα ερείπια της πόλης κι όχι στο απάτητο βουνό. Ωστόσο, θα βρω τον τρόπο να ανέβω πάνω από τα σύννεφα, να πιάσω τον άνεμο και να κατακτήσω τον δικό μου ουρανό.