Ήταν πάλι Νοέμβριος... Το τέλος ήταν κοντά και το γνωρίζαμε, έστω κι αν δεν θέλαμε να το πούμε. Με κοιτούσες με μάτια που γυαλιζαν απ' τα κρυφά δάκρυα και μου είπες: "Να είσαι δυνατή και να προσέχεις. Να ζήσεις..." Σου απάντησα πως θα είμαι, και προσπαθώ να κρατήσω την υποσχεσή μου, πίστεψέ με προσπαθώ. 

Σε είδα πάλι από τότε μερικές φορές. Αλλά δεν ήταν ποτέ πια το ίδιο . Δεν ήμασταν τα ίδια άτομα πια. Οι μάχες μάς ρουφήξουν στη δίνη τους. 

Σου έχω πει αντίο εδώ και καιρό. Μα μέσα μου ζεις. Εξάλλου είσαι κομμάτι μου... Μέρος της ζωής μου για πάντα... Σ' αγαπώ ...