Πεντέμισι και αν πήγε η ώρα το πρωί 
Σε ψάχνω στην Λεωφόρο Κατεχάκη 
Ο χρόνος να μοιάζει σα να ναι φυλακή 
Η θλίψη μου κοιτάει από το παγκάκι.


Βουβοί όλοι οι δρόμοι αβάσταχτη ζωή 
Φωνές ακούγονται ξοπίσω στο δρομάκι 
Ακόμα αν γούσταρες να μείνεις μοναχή 
Τώρα η φλόγα σου θα λιώνει σαν παγάκι 


Ξημέρωσε ο κόσμος πηγαίνει για δουλειά 
Και εγώ σαν άστεγος ακόμα περπατάω
Σε μία στάση, σου μοιάζει κάποια κοπελιά
Χάνεται η ελπίδα μου όταν ξανά κοιτάω.


Όσο και αν σε έψαξα δεν ήτανε γραφτό
Στο χέρι μου την φωτογραφία σου κρατάω
Αν δεν πρόλαβα να σου πω πόσο σ'αγαπώ 
Την οπτασία σου στο νου μου θα κρατάω.