Στάζει ο ήλιος την πορφύρα, στ' αφροκύματα
στη Θήρα.
Στις αυλές και τα σοκάκια, στ΄ ανθισμένα
γιασεμάκια.

Στου θεού το περιβόλι, τρών και πίνουν
οι διαβόλοι.
Κι οι αγγέλοι βάζουν πλάτη, να 'χει ο Άγιος
μονοπάτι.

Μες της κιβωτού τ' αμπάρι,
έριξε ο θεός το ζάρι
Και εσώθει η ανθρωπότης,
από τον κατακλυσμό της.

Μα ένας γέρος στη Βραυρώνα, κλαίει και λέει
ένα χειμώνα.
Πως στη λίμνη Αχερουσία, πέθανε
η αθανασία.

Ποιος τον άλλον να ζυγιάσει, κι ύστερα
να τον δικάσει.
Ποιος κατέχει την αλήθεια, που μας λεν
τα παραμύθια.

Μες της κιβωτού τ' αμπάρι,
έριξε ο θεός το ζάρι.
Και εσώθει η ανθρωπότης,
από τον κατακλυσμό της.

Στίχοι: Ακριτας, Αναστάσιος. Π.

acritas21@gmail.com