Ξανά εδώ, σε αυτήν την αγαπημένη γωνιά της πόλης, στον μικρό κολπο. Η άνοιξη στολιζεται με τα αρώματά της: αγριολούλουδα ανακατεμένα με αλάτι θαλασσινό και φύκια της ακτής. Το αεράκι τα φέρνει μέχρι το αυτοκίνητο να θυμίσουν την αναγέννηση. 

Σηκώνει αργά μεσα από το χώμα το κεφάλι το χαμομήλι κι η παπαρούνα απαλά ξεδιπλώνει τα τσαλακωμενα φύλλα της στον ήλιο. Σαλεύουν τα κίτρινα καπέλα τους οι μαργαρίτες και τ αγριόχορτα με τα κολλώδη "δάκρυα" υποκλίνονται κι αυτά. Οι γλάροι λείπουν σήμερα -ισως η καλοκαιρία τους έστειλε βαθύτερα για ψάρεμα. Στο ταπεινό δεντράκι, όμως, της ακτής τα σπουργίτια δίνουν τη δική τους συναυλία, "αναδύονται" μέσα από τα φυλλώματα και τα χορτάρια.

Ξυπνά η φύση από τον ζωογόνο ύπνο του χειμώνα. Ανασταίνονται τα πλάσματα. Ανασαίνουν...

Ανατέλλει κι ένας ήλιος μέσα μου...